Adolf Adam (urodzony 19 marca 1912 w Dietesheim, zmarł 16 grudnia 2005 w Moguncji) był niemieckim duchownym katolickim, teologiem oraz ekspertem w dziedzinie liturgii katolickiej.
Studiował teologię na Uniwersytecie w Moguncji, gdzie 6 stycznia 1937 roku przyjął święcenia kapłańskie z rąk biskupa Alberta Stohra. W trakcie II wojny światowej angażował się głównie w pracę z młodzieżą, wielokrotnie sprzeciwiając się reżimowi hitlerowskiemu, co skutkowało represjami wobec niego. Po zakończeniu wojny prowadził zajęcia z religii w gimnazjum w Moguncji.
W 1956 roku obronił na Uniwersytecie Gutenberga w Moguncji swoją rozprawę doktorską pt. Das Sakrament der Firmung nach Thomas von Aquin, a trzy lata później habilitował się na Uniwersytecie w Bonn, prezentując rozprawę Firmung und Seelsorge: Pastoraltheologie und religionspädagogische Untersuchungen zum Sakrament der Firmung. W latach 1960–1977 pełnił rolę profesora liturgii i homiletyki na Uniwersytecie Gutenberga w Moguncji, a przez pewien czas był także dziekanem Wydziału Teologicznego. W 1985 roku otrzymał tytuł papieskiego prałata.
Adam był autorem licznych publikacji dotyczących liturgii oraz homiletyki, które uznawane są za ważne podręczniki dla kleryków. Wśród jego prac znajdują się m.in. Sinn und Geschichte der Liturgie, Grundrisse der Liturgie (1985) oraz Ethik der Jagd (1995).