Adobe FrameMaker
Adobe FrameMaker to oprogramowanie przeznaczone do komputerowego składu i łamania tekstu, opracowane przez firmę Adobe. Jest szczególnie przydatne w przypadku obszernych dokumentów, które są ze sobą powiązane. Mimo że jego rozwój w ostatnich latach nieco zwolnił, dodano do niego m.in. wsparcie dla SGML i XML, co sprawia, że jest wykorzystywane także w nowoczesnych formach publikacji.
Historia
FrameMaker został stworzony jako alternatywa dla jedynego wówczas znaczącego programu do składu, jakim był Interleafa. W początkowym okresie konkurował także z Venturą Publisher. Pierwsza wersja programu ukazała się w 1986 roku, wydana przez firmę Frame Technology Corp., tylko dla systemów UNIX. Od 1990 roku dostępny był również dla systemów Macintosh (do wersji 7.0 wydanej w 2002 roku), a od 1992 roku – także dla Windows. W 1995 roku firma została przejęta przez Adobe Systems. W tym samym roku po raz pierwszy wprowadzono obsługę SGML w programie (choć w wersjach 5 i 6 były to oddzielne wersje +SGML). W 1998 roku ukazała się jedyna wersja dla systemu Linux. W wersji 7.0 z 2002 roku dodano wsparcie dla XML, a w wersji 7.1 z 2003 roku – m.in. możliwość importu dokumentów z QuarkXPress i PageMaker. W 2005 roku wydano wersję 7.2, która była częścią pakietu z WebWorksem oraz Adobe Distillerem (dla systemu Windows). W 2007 roku ukazała się wersja 8.0, która wprowadziła m.in. wsparcie dla Unikodu, Flasha oraz obiektów 3D. W 2009 roku wydano wersję 9.0, która, oprócz zmienionego interfejsu, obsługiwała więcej typów plików i współpracowała z systemami zarządzania treścią. Wersja 10.0, dostępna od 2011 roku, umożliwiała współpracę z kolejnymi systemami zarządzania treścią. Wersja 11 z 2012 roku wprowadziła wsparcie dla m.in. XSLT, XPath oraz elementów wideo.
Możliwości i zastosowania
FrameMaker znajduje zastosowanie przy tworzeniu obszernych dokumentacji, które mogą mieć setki lub nawet tysiące stron. Oferuje możliwość wykorzystania tekstów warunkowych (conditional text), co pozwala na tworzenie różnych wersji publikacji na podstawie tych samych dokumentów. Umożliwia również tworzenie powiązań (odnośników) między różnymi dokumentami, które mogą działać jako linki w pliku PDF. Wadą do wersji 7.2 włącznie było nierozpoznawanie fontów unikodowych (problem ten można rozwiązać, instalując np. program WGL Assistant), jednak program wyróżnia się lepszą niż wiele konkurencyjnych rozwiązań obsługą języków środkowoeuropejskich i azjatyckich (choć bez wsparcia słownikowego). Wśród innych przydatnych funkcji znajdują się edytor równań oraz możliwość dodawania różnych rodzajów znaczników, co pozwala na tworzenie indeksów. Program oferuje opcję zapisu dokumentów w formacie MIF (tekstowy plik ASCII), co umożliwia przenoszenie ich między różnymi wersjami oraz import i eksport tekstów. Ograniczona liczba funkcji graficznych sprawia jednak, że program staje się mniej użyteczny do składu dokumentów wielobarwnych. Możliwości programu można rozszerzyć za pomocą aplikacji FrameScript, która umożliwia uruchamianie makr (skryptów) stworzonych przez użytkowników.