Admirał Lewczenko
Admirał Lewczenko (ros. Адмирал Левченко) to radziecki, a następnie rosyjski niszczyciel rakietowy projektu 1155 (typ Udałoj, oznaczenie NATO: Udaloy), który jest oficjalnie klasyfikowany jako duży okręt przeciwpodwodny. Okręt wszedł do służby w 1988 roku i należy do Floty Północnej. W trakcie swojej służby operował również na Morzu Śródziemnym.
Budowa i opis techniczny
„Admirał Lewczenko” był dziewiątym zbudowanym okrętem projektu 1155 (Friegat), znanym również jako typ Udałoj na zachodzie. Został włączony do floty 1 sierpnia 1981 roku. Początkowo planowano, aby nosił nazwę „Chabarowsk”, jednak 24 maja 1982 roku przemianowano go na „Admirał Lewczenko” na cześć admirała Gordieja Lewczenki (1897–1981). Stępkę położono 27 stycznia 1982 roku w stoczni im. A.A. Żdanowa w Leningradzie (numer budowy 734), a okręt został zwodowany 21 lutego 1985 roku, wchodząc do służby 30 września 1988 roku.
Okręty projektu 1155 klasyfikowane były jako duże okręty przeciwpodwodne (ros. bolszoj protiwołodocznyj korabl, BPK), ale są powszechnie uznawane na zachodzie za niszczyciele. Ich głównym przeznaczeniem było zwalczanie okrętów podwodnych, co umożliwiało główne uzbrojenie składające się z ośmiu wyrzutni rakietotorped Rastrub-B oraz ośmiu wyrzutni torped kal. 533 mm. Dodatkowo, ich zdolności do zwalczania okrętów podwodnych wspierały dwa śmigłowce pokładowe Ka-27PŁ. Uzbrojenie przeciwpodwodne wzbogacały także dwa miotacze rakietowych bomb głębinowych RBU-6000. W zakresie uzbrojenia artyleryjskiego znajdowały się dwa pojedyncze działa uniwersalne kal. 100 mm AK-100 na dziobie oraz dwa zestawy artyleryjskie obrony bezpośredniej składające się z par sześciolufowych działek 30 mm AK-630M (łącznie cztery działka). Okręt był również wyposażony w dwa kompleksy pocisków przeciwlotniczych i przeciwrakietowych Kindżał, z bębnowymi wyrzutniami pionowymi, po jednym na dziobie i na rufie (łącznie 64 pociski).
Okręty te były wyposażone w odpowiednie środki obserwacji technicznej, w tym kompleks hydrolokacyjny Polinom z antenami w gruszce dziobowej, podkilową i holowaną. „Admirał Lewczenko” otrzymał pełny zestaw wyposażenia późnych okrętów tego typu, w tym stację radiolokacyjną dozoru ogólnego Friegat-MA (MR-750) na maszcie rufowym oraz stację do wykrywania celów niskolecących Podkat na maszcie dziobowym, a także wyrzutnie celów pozornych PK-2 i PK-10.
Napęd okrętu stanowią dwa zespoły turbin gazowych M9 w systemie COGAG, które napędzają po jednej śrubie. Każdy z zespołów składa się z turbiny marszowej D090 o mocy 9000 KM oraz turbiny mocy szczytowej DT59 o mocy 22 500 KM, co daje łączną moc napędu wynoszącą 63 000 KM. Okręt osiąga maksymalną prędkość 29 węzłów oraz ekonomiczną prędkość 18 węzłów.
Służba
„Admirał Lewczenko” wszedł do składu Floty Północnej ZSRR 1 maja 1989 roku, a później również Rosji.
Okręt operował także na Morzu Śródziemnym, odwiedzając Tulon we Francji w dniach 11-15 października 1993 roku.
5 grudnia 2007 roku wyszedł w eskorcie lotniskowca Admirał Kuzniecow, który udał się na pierwszy od wielu lat rejs operacyjny na Morze Śródziemne. W trakcie tej misji oba niszczyciele wykryły na Atlantyku obcy okręt podwodny i utrzymywały z nim kontakt.
W związku z wojną domową w Syrii, 14 grudnia 2013 roku ponownie wypłynął w eskorcie lotniskowca Admirał Kuzniecow na Morze Śródziemne. W maju 2014 roku wpłynął na Morze Czarne, zawijając 9 maja do Sewastopola.
W 2016 roku okręt pozostawał w służbie, zachowując numer burtowy 605.
Przypisy
Bibliografia
Jurij Apalkow: Korabli WMF SSSR. Tom III. Protiwołodocznyje korabli. Czast 1. Bolszyje protiwołodocznyje i storożewyje korabli. Sankt Petersburg: Galeja Print, 2005. ISBN 5-8172-0094-5. (ros.).
S. Bierieżnoj: Sowietskij WMF 1945-1995. Kriejsiera, bolszyje protiwołodocznyje korabli, esmincy (СОВЕТСКИЙ ВМФ 1945-1995. Крейсера, большие противолодочные корабли, эсминцы). 1995, seria: Morskaja Kollekcyja. Nr 1/1995. (ros.).
A. Car′kow: Rossijskij Wojenno-Morskoj Fłot 2016 g. 2015, seria: Morskaja Kollekcyja. nr 12(193)/2015. (ros.).
Milan Vego: Soviet Navy Today. Londyn: Arms & Armour Press, 1986, seria: Warships Illustrated. No.6. ISBN 0-85368-763-3. (ang.).