Admirał Kołczak

Admirał Kołczak (ros. Бронепоезд „Адмирал Колчак”) był ciężkim pociągiem pancernym Białych podczas wojny domowej w Rosji.

Pociąg został stworzony na początku 1919 roku, a dowództwo objął porucznik (od grudnia 1919 r. kapitan 2. rangi) Nikołaj A. Olunin. Funkcję starszego oficera pełnił porucznik Jurij N. Witte. Załoga składała się z oficerów marynarki wojennej. Dowództwo brytyjskich wojsk interwencyjnych planowało uzbroić pociąg jedynie w działa lekkie i średnie, co miało na celu walkę na krótkich dystansach. Niemniej jednak, grupa rosyjskich oficerów, którzy byli pomysłodawcami budowy pociągu, dążyła do jego wyposażenia w ciężkie działa morskie o dużym zasięgu. Ostatecznie, pociąg został uzbrojony w 3 ciężkie działa oraz 2 działa średnie, a także 22 karabiny maszynowe. Pociąg działał na linii kolejowej Archangielsk-Wołogda w Rejonie Kolejowym Frontu Północnego. Był podporządkowany dowódcy morskich pociągów pancernych w tym rejonie, kapitanowi 1. rangi Julijowi J. Rybałtowskiemu.

W kwietniu 1919 roku pociąg brał udział w obronie stacji kolejowej Oboziorskaja. Od końca sierpnia tego samego roku wspierał natarcie oddziałów Białych wzdłuż linii kolejowej na Wołogdę, co doprowadziło do zajęcia stacji kolejowych Jemca i Szielieks. Atak został zatrzymany pod stacją kolejową Pliesieckaja. Pociąg został zdobyty przez oddziały bolszewickie 19 lutego 1920 roku na stacji kolejowej Chołmogorskaja, po zaciętej walce. Część załogi została rozstrzelana, a pozostali przeszli na stronę bolszewików. Oficerowie starali się przedostać do Finlandii w grupie generała Borsa N. Wulicewicza, co udało się nielicznym, w tym kapitanowi N. A. Oluninowi.