Administratura apostolska Uzbekistanu

Administratura apostolska Uzbekistanu (łac. Apostolica Administratio Usbekistanianus; ros. Апостольская администрация Узбекистан) to samodzielna jednostka terytorialna dla katolików obrządku łacińskiego oraz element podziału administracyjnego Kościoła katolickiego w Uzbekistanie, obejmująca cały kraj. Została utworzona 29 września 1997 roku przez papieża Jana Pawła II jako Misja „sui iuris”, a 1 kwietnia 2005 roku podniesiona do rangi Administratury apostolskiej.

Historia

Chrześcijaństwo w Azji Środkowej zadebiutowało w III wieku, aczkolwiek jego rozwój nastąpił dopiero w XIX wieku, gdy Uzbekistan wszedł w skład Imperium Rosyjskiego. Wspólnota katolików składała się głównie z Polaków oraz Litwinów, którzy zostali przesiedleni przez władze carskie. W wyniku przejęcia władzy przez władze radzieckie w latach 20. XX wieku, Kościół katolicki został zmuszony do działania w podziemiu.

Przełom nastąpił dopiero po rozpadzie ZSRR w 1991 roku. W tym samym roku powstała administratura apostolska w Karagandzie, która objęła obszar środkowej Azji, w tym Uzbekistan. 29 września 1997 roku papież Jan Paweł II podzielił administraturę apostolską w Karagandzie, wydzielając z niej misję sui iuris Uzbekistanu. Obecnie w kraju tym posługują franciszkanie z polskiej prowincji św. Antoniego i bł. Jakuba Strzemię.

1 kwietnia 2005 roku misja sui iuris została podniesiona do rangi administratury apostolskiej przez papieża Jana Pawła II, co było jedną z jego ostatnich decyzji przed śmiercią.