ADK-11

ADK-11 – Wóz Dowódczo-Sztabowy

ADK-11 to wóz dowódczo-sztabowy, który był wykorzystywany przez Siły Zbrojne PRL oraz Siły Zbrojne Rzeczypospolitej Polskiej. Jego wprowadzenie miało miejsce jako ostatni element systemu, który był tworzony w latach 80. XX wieku, a jego celem było zbieranie informacji o potrzebach i zaopatrywanie wojsk.

Budowa i Wyposażenie

Wóz oparty jest na podwoziu ciężarowo-terenowym Star 266.

W skład wyposażenia aparatowni wchodzą:

trzy radiostacje UKF, w tym:
2 radiostacje R-123;
radiostacja R-111;
radiostacja KF – R-130;
odbiornik R-326;
radiotelefon K-1;
urządzenie transmisji danych UTD-3CT (z blokiem utajniającym);
polowa centralka telefoniczna;
zestaw wynośny do zdalnego sterowania urządzeniami.

Wnętrze i Zasilanie

W przedniej części nadwozia znajduje się stół roboczy, przeznaczony na mapy, oraz trzy stanowiska pracy dla oficerów sztabu. Aparatownia dysponuje własnym agregatem prądotwórczym, który zasila urządzenia w czasie pracy zarówno na postoju, jak i w ruchu. Do zasilania aparatowni jedynie podczas postoju służy System Odbioru Mocy (SOM), zamontowany z tyłu wozu i zasilany silnikiem pojazdu.

Namiot i Modernizacja

Po lewej burcie pojazdu znajduje się namiot, który zapewnia miejscem do spania dla załogi. Po przeprowadzeniu modernizacji wyposażenia, głównie w zakresie środków łączności radiowej, aparatownia działa jako ADK-11T w systemie kierowania ogniem artylerii Topaz.