Adjut OFM, znany również jako Adiut, a właściwie Adiuto (zmarł 16 stycznia 1220 w Marrakeszu) był włoskim franciszkaninem, bratem zakonnym, męczennikiem chrześcijańskim oraz świętym Kościoła katolickiego, czczonym jako protomęczennik franciszkański.
Życiorys
Adjut pochodził z okolic Terni we Włoszech. Wstąpił do braci mniejszych za życia św. Franciszka z Asyżu. W trakcie kapituły w Asyżu w 1219 roku podjęto decyzję o wysłaniu zakonników do krajów misyjnych. Adjut, razem z pięcioma innymi braćmi, wyruszył do Maroka. Na czele tej wyprawy stał Witalis, który jednak z powodu choroby oddzielił się od reszty w Aragonii. Pozostali bracia, z subdiakonem Berardem z Carbio, znającym język arabski, przebyli przez Koimbrę i Ceutę, a następnie dotarli do Sewilli, gdzie panowali Almohadzi. Po wygłoszeniu kazania w miejscu publicznym, franciszkanie zostali aresztowani i przewiezieni do Marrakeszu.
W Marrakeszu przyjął ich w swoim domu hrabia Urgell Piotr I, wygnany brat króla Alfonsa II Portugalskiego. Mimo jego ostrzeżeń, zakonnicy kontynuowali głoszenie doktryny chrześcijańskiej na ulicach miasta. Chciano ich odesłać do Hiszpanii jako osoby upośledzone, ale franciszkanie sprzeciwili się tej decyzji. Zostali jednak ponownie schwytani i zabici przez samego sułtana 16 stycznia 1220 roku. Ich ciała przeniesiono do Koimbry. Papież Sykstus IV kanonizował ich w Rzymie 7 sierpnia 1481 roku, a bulla kanonizacyjna nosi tytuł: Cum alias. Męczeństwo zostało opisane w Kronice Generałów Zakonu Braci Mniejszych.
Kult
Wspomnienie liturgiczne obchodzone jest 16 stycznia w klasztorach i kościołach franciszkańskich. Kult męczenników marokańskich miał ogromny wpływ na Antoniego z Padwy, który osobiście poznał ich w Koimbrze, gdy wyruszali na ziemie zajęte przez muzułmanów. Po ich męczeńskiej śmierci Antoni opuścił wspólnotę augustiańską i wstąpił do franciszkanów.
Ikonografia
W ikonografii Adjut przedstawiany jest w habicie franciszkańskim, a jego atrybutem jest sztylet, symbolizujący jego męczeńską śmierć.
Zobacz też
Przypisy
Bibliografia
Józef Marecki, Lucyna Rotter: Jak czytać wizerunki świętych leksykon atrybutów i symboli hagiograficznych. Kraków: Towarzystwo Autorów i Wydawców Prac Naukowych „Universitas”, 2009. ISBN 978-83242-0910-1. (pol.).