Adiwasi

Adiwasi (dewanagari आदिवासी, trl. Ādivāsī, co oznacza „pierwsi mieszkańcy”) – to ogólne określenie grupy rdzennej ludności Indii, reprezentującej różne plemiona i posługującej się wieloma językami.

Etymologia

Termin ādivāsī ma swoje korzenie w języku sanskryckim i składa się z dwóch elementów:

adi – pierwszy,

wasi – mieszkaniec.

Inne nazwy dla Adiwasi to m.in.:

mieszkańcy lasów (sanskryt Atavika),
ludzie z gór (Girijan),
Vanvasi.

Rozmieszczenie geograficzne

Adiwasi są szczególnie liczni w stanach takich jak: Orisa, Madhya Pradesh, Chhattisgarh, Radżastan, Gujarat, Maharashtra, Andhra Pradesh, Bihar, Jharkhand oraz Bengal Zachodni.

Religia

Adiwasi posiadają odrębną religię, która znacząco różni się od islamu i hinduizmu. W XIX wieku wiele osób z tej grupy przyjęło chrześcijaństwo, jednak konwertyci nie zostali odrzuceni przez pozostałych członków społeczności plemiennej.

Kryteria przynależności

W przeciwieństwie do systemu kastowego, który jest jedynie zbiorem lokalnych relacji społecznych i gospodarczych, Adiwasi zachowali pierwotną strukturę plemienną, której podstawowym celem jest stworzenie samowystarczalnej wspólnoty. Dla większości z nich prawa do użytkowania ziemi wynikają z przynależności do plemienia. Nie uznają oni również żadnej zewnętrznej władzy, poza tą, która istnieje wewnątrz ich grupy.

O przynależności danej grupy ludności do Adiwasi nie decydują tylko takie elementy jak język, religia czy kultura. W niektórych regionach, gdzie doszło do wymieszania się ludności, Adiwasi przejęli lokalne języki. Kryteria przynależności plemiennej są dość elastyczne, co potwierdzają dane z różnych spisów powszechnych. W 1931 roku liczba Adiwasi wynosiła według oficjalnych statystyk 22 miliony, w 1941 roku spadła do 10 milionów, natomiast w 1961 roku wzrosła do 30 milionów, a w 1991 roku osiągnęła około 68 milionów. Te zmieniające się liczby świadczą o ciągłej ewolucji tej grupy ludności Indii oraz o nieustannych przemianach w świadomości plemiennej.

Tryb życia

Tradycyjny sposób życia Adiwasi, oparty na uprawie roli z zastosowaniem systemu żarowego, jest coraz bardziej zagrożony przez przemysłową eksploatację lasów oraz intensyfikację rolnictwa. Struktura plemienna, która jest podstawowym kryterium przynależności do Adiwasi, przetrwała głównie w trudno dostępnych i zalesionych obszarach.