Adira obscurocincta
Adira obscurocincta to gatunek chrząszcza należący do rodziny biedronkowatych oraz podrodziny Epilachninae. Charakteryzuje się owalnym, owłosionym ciałem. Zasięg jego występowania obejmuje środkową część Ameryki Południowej.
Taksonomia
Ten gatunek został po raz pierwszy opisany w 1829 roku przez Johanna Christopha Friedricha Kluga pod nazwą Coccinella obscurocincta. W 1850 roku Étienne Mulsant umieścił go w rodzaju Epilachna oraz podrodzaju Dira. W 1975 roku R. D. Gordon podniósł ten podrodzaj do rangi rodzaju, a w 1986 roku zmienił jego nazwę na Adira.
W 1850 roku Mulsant opisał również formę o całkowicie jasnym przedpleczu, głowie i odnóżach, nadając jej nazwę Epilachna (Dira) placida, która później została uznana za synonim A. obscurocincta.
Opis
Ciało tego chrząszcza ma owalny kształt, jest wypukłe, osiąga długość od 4,6 do 6,2 mm oraz szerokość od 3,91 do 5,2 mm, najszersze w połowie pokryw. Ubarwienie jest żółtawoczerwone z czarnym wzorem. Głowa może być brązowawożółta lub czarna. Przedplecze jest czarne z wyjątkiem żółtawego obrzeżenia na przednich i bocznych krawędziach, lub całe brązowawożółte. Śródpiersie, zapiersie oraz odnóża są czarne lub brązowawożółte. Pokrywy u holotypu mają wąskie żółte obrzeżenie nasady i boków, szeroki czarny pierścień biegnący wzdłuż brzegów od okolic tarczki przez calli aż do szwu w części wierzchołkowej oraz rudobrązowy dysk, który jest nieco jaśniejszy wzdłuż szwu. Można spotkać także osobniki z ciemnym dyskiem lub całkowicie żółtawoczerwonymi pokrywami. Owłosienie ciała jest szarawo-białe. Punktowanie pokryw składa się z małych punktów, oddalonych od siebie o 1-2 średnice oraz większych punktów, oddalonych o 1-4 średnice. Pazurki stóp mają małe zagięcie u podstawy. Linie zabiodrowe są niekompletne, wyraźne i zaokrąglone, nie sięgające tylnego brzegu pierwszego sternum odwłoka. Odwłok samca ma piąte sternum słabo obrzeżone z tyłu, szóste sternum głęboko wycięte, a szóste tergum szeroko wypukłe. Podstawowy płat samczych genitaliów jest nieco dłuższy od paramer, zwężony od nasady do zakrzywionego ku górze wierzchołka, a po bokach opatrzony rzędem szczecinek w części grzbietowej. Paramery nie rozszerzają się w wierzchołkowej części. Sipho w nasadowej ⅓ jest prosty, a w górnej ⅔ gwałtownie podgięty; w widoku grzbietowym ma wierzchołek obrzeżony oraz otwór umieszczony grzbietowo, przedkońcowo. Odwłok samicy ma piąte sternum trójkątnie wydłużone pośrodku; szóste sternum jest wąskie, drobno obrzeżone pośrodku i ma podłużny szew, a szóste tergum jest szeroko wypukłe i drobno obrzeżone pośrodku. Genitalia samicy, wraz z 10 tergum, są wypukłe. Płytka genitalna ma tylną krawędź ściętą, a przednioboczny kąt jest szeroko zaokrąglony, jest wydłużona i nie ma widocznego stylusa.
Rozprzestrzenienie
Gatunek ten został stwierdzony w argentyńskich prowincjach Jujuy, Misiones, Salta i Tucumán; w paragwajskich departamentach Caaguazú, Itapúa i Paraguarí; w boliwijskich departamentach Beni, La Paz i Santa Cruz; w urugwajskim departamencie Canelones; oraz w brazylijskich stanach Goiás, Mato Grosso, Pará, Paraná, Santa Catarina i São Paulo.