Adina (wł.: Adina ossia Il califo di Bagdad) to opera buffa skomponowana przez Gioacchina Rossiniego. Jest to farsa w jednym akcie, której libretto stworzył Gherardo Bevilacqua-Aldobrandini. Premiera odbyła się w Lizbonie 22 czerwca 1826 roku.
Historia
Po ukończeniu dzieła Mojżesz w Egipcie, Rossini wyruszył w podróż po Włoszech, traktując ją jako swoisty urlop. Wiosną 1818 roku uczestniczył w inauguracji teatru w swoim rodzinnym Pesaro, a następnie odwiedził Bolonię. W czasie pobytu w Bolonii, na zlecenie Diega Ignacia de Pina Manique, prefekta policji w Lizbonie oraz inspektora teatrów portugalskich, napisał jednoaktówkę Adina ossia Il califo di Bagdad za wynagrodzenie wynoszące 2000 lirów. Tekst libretto dostarczył hrabia Gherardo Bevilacqua-Aldobrandini, przyjaciel kompozytora, który przerobił tekst Felice Romaniego Il califo e la schiava. Rossini nie przywiązywał dużej wagi do tego zamówienia, nawet nie skomponował uwertury, a na pretensje Manique odpowiedział, że umowa go do tego nie zobowiązywała. Opera została wystawiona dopiero 8 lat później w Lizbonie, obok drugiego aktu Semiramidy i baletu, a po jednym przedstawieniu zniknęła z repertuaru. Powróciła na scenę jednorazowo w 1963 roku w Sienie, a następnie w 1999, 2003 i 2018 roku podczas Rossini Opera Festivalu w Pesaro.
Osoby i pierwsza obsada
Treść
Selimo przybywa do Bagdadu w poszukiwaniu ukochanej Adiny, która jest uwięziona przez Kalifa. Kalif pragnie poślubić Adinę, ponieważ przypomina mu zmarłą kochankę. Podczas próby uprowadzenia Adiny z haremu, Selimo zostaje ujęty. Oboje kochankowie zostają skazani na śmierć, lecz w ostatniej chwili Kalif odkrywa, że Adina jest jego córką oraz córką zmarłej ukochanej faworyty.
O operze
Adina jest przykładem sentymentalnej komedii muzycznej o tematyce orientalnej, podobnej do Uprowadzenia z seraju Mozarta. Biografowie Rossiniego często pomijają to dzieło lub oceniają je w negatywny sposób. Utwór w dużej mierze składa się z autocytatów z wcześniejszej twórczości Rossiniego. Oryginalne fragmenty partytury obejmują: cavatina Adiny Fragolette fortunate, jej duet z Kalifem, chór Apri i begl’occhi al dì oraz dłuższą sekwencję, która zaczyna się od arii Adiny, przechodzi w duet, a kończy się kwartetem.
Nagranie
Adani, Spina, Tadeo, Andreolli, Pedani, pod dyrekcją Rigacciego (Voce 1963).
Przypisy
Bibliografia
Piotr Kamiński: Tysiąc i jedna opera. T. 2. Warszawa: Polskie Wydawnictwo Muzyczne SA, 2008. ISBN 978-83-224-0900-8. Brak numerów stron w książce.
Wiarosław Sandelewski: Rossini. Warszawa: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1980. ISBN 83-224-0133-7. Brak numerów stron w książce.