Adenanthos × pamela

Adenanthos × pamela (według The Plant List: Adenanthos × pamelus) to krzew pochodzący z Australii, należący do rodziny srebrnikowatych. Jest to krzyżówka dwóch gatunków: A. detmoldii oraz A. obovatus. W naturze występuje jedynie na poboczach dróg w okolicach Scott River w Scott National Park w Australii, gdzie oba gatunki rodzicielskie rosną obok siebie.

Hybrydę Adenanthos × pamela odkryto po raz pierwszy w 1979 roku, jednak jej oficjalna klasyfikacja oraz opis miały miejsce dopiero w 1986 roku. A. × pamela jest uważana za efektowny krzew o znacznym potencjale ogrodniczym. Z powodzeniem uprawiana jest w Kings Park and Botanic Garden, korzystając z wycinków pobranych z roślin występujących w ich naturalnym środowisku.

Morfologia

A. × pamela jest gatunkiem pośrednim między swoimi rodzicielskimi przedstawicielami. Roślina ma formę bujnego krzewu, osiągającego wysokość około 1,5 metra, co czyni ją niemal dwukrotnie wyższą od A. obovata, ale niższą od A. detmoldii, który jest bardziej patykowaty. Kształt liści jest również hybrydyczny, pośredni pomiędzy jajowato-owalnymi liśćmi A. obovata a dłuższymi, owalno-podłużnymi A. detmoldii. Kwiaty mają kolor pomarańczowy lub jasnoczerwony, co łączy cechy obu gatunków rodzicielskich. Kwiaty A. detmoldii mogą być w odcieniach od żółtego do czerwonego, podczas gdy A. obovata przyjmuje kolor szkarłatnoczerwony. A. × pamela, podobnie jak A. obovata, posiada tzw. lignotuber.

Systematyka

Adenanthos × pamela jest jedyną z sześciu domniemanych krzyżówek w rodzaju Adenanthos, która ma więcej niż dwóch przedstawicieli. Jak dotąd zarejestrowano około dwudziestu osobników. Mimo krzyżowego pochodzenia, A. × pamela jest płodna: w badaniach przeprowadzonych w grudniu 1984 roku oszacowano płodność pyłków na około 50%. Rośliny te wytwarzają znaczną ilość nasion, co zwiększa szanse na powstanie kolonii krzyżówki.

Odkrycie tej hybrydy odnotował po raz pierwszy Greg Keighery w 1979 roku, nie dokonując jednak jej oficjalnej klasyfikacji. Powtórne odkrycie, tym razem w większej liczbie osobników, a także rozpoznanie ich potencjału ogrodniczego, miało miejsce dzięki Ernestowi Charlesowi Nelsonowi, który formalnie opisał i nadał jej nazwę w 1986 roku. Nelson użył metafory pamela na cześć swojej przyjaciółki Pameli Sanderson, amatorskiej botaniczki z The Albany Wildflower Society, z którą udał się na poszukiwania okazów w 1984 roku.

Jako połączenie dwóch przedstawicieli rodzaju Adenanthos z sekcji Eurylaema, A. × pamela również należy do tej sekcji. Nie podjęto prób przedstawienia jej mieszanej genealogii w sekwencji taksonomicznej w rejestrze taksonomicznym osobników Adenanthos, stworzonym przez Nelsona w 1995 roku. Gatunek został umiejscowiony na końcu sekcji. Jego lokalizacja w tym rejestrze przedstawia się następująco: