Adelsteen Normann

Adelsteen Normann (urodzony 1 maja 1848 w Vågøya i Bodin, obecnie Bodø; zmarł 26 grudnia 1918 w Christianii, obecnie Oslo) był norweskim malarzem specjalizującym się w pejzażach.

Artysta przyszedł na świat w regionie Nordland na północy Norwegii w rodzinie kupieckiej. W latach 1869–1873 kształcił się w Kunstakademie w Düsseldorfie, gdzie jego nauczycielami byli Eugen Dücker oraz Oswald Achenbach. Po zakończeniu studiów zdecydował się na stałe osiedlić w Niemczech, najpierw w Düsseldorfie, a w 1887 roku przeniósł się do Berlina.

Normann koncentrował się głównie na malowaniu pejzaży norweskich fiordów, w jego dziełach kluczową rolę odgrywało światło. Inspiracje czerpał z licznych podróży do Norwegii, podczas których odwiedzał Nordland i Lofoty. Malował zazwyczaj na podstawie własnych fotografii wykonanych w czasie podróży, ale część jego prac była wynikiem wyobraźni.

Jako bardzo aktywny artysta, Normann z powodzeniem wystawiał swoje prace w paryskim salonie, Royal Academy w Londynie, a także w Wiedniu i Berlinie. W 1889 roku zdobył brązowy medal na paryskiej Wystawie Powszechnej. W 1897 roku został odznaczony Orderem Świętego Olafa. Był członkiem niemieckiego Związku Artystów, a jego twórczość przyczyniła się do wzrostu zainteresowania północną Norwegią. Zmarł w 1918 roku podczas pandemii grypy hiszpanki, był dwukrotnie żonaty i miał troje dzieci.

Wystawa Edvarda Muncha

Adelsteen Normann odegrał istotną rolę w zwiększeniu zainteresowania pracami innego norweskiego malarza, Edvarda Muncha. W 1892 roku uczestniczył w wystawie Muncha w Christianii (obecnie Oslo) i, dostrzegając jego talent, zaproponował zorganizowanie wernisażu w Berlinie. Oficjalne otwarcie wystawy dzieł Muncha miało miejsce 8 listopada 1892 roku, jednak już pierwszego dnia wybuchł skandal, w wyniku którego Muncha oskarżono o bycie aferzystą, a jego prace uznano za obraźliwe dla sztuki. Wystawa została zamknięta po tygodniu, a jej konsekwencje miały szerokie reperkusje w środowisku artystycznym Berlina. Konflikt między członkami Akademii Berlińskiej doprowadził do interwencji cesarza Wilhelma II, który zmusił do usunięcia trzech akademików wspierających kontrowersyjnego malarza. Ostatecznie Munch zdobył dużą popularność, a jego prace były wystawiane w innych miastach.