Adelhard z Korbei
Adelhard z Korbei, znany również jako Adalard de Corbie (urodzony około 751, zmarł 2 stycznia 827 w Corbie), był synem Bernarda oraz wnukiem Karola Młota. Był benedyktyńskim opatem oraz świętym Kościoła katolickiego.
Otrzymał wszechstronne wykształcenie w szkole pałacowej na dworze swojego kuzyna, Karola Wielkiego. W wieku dwunastu lat wstąpił do benedyktyńskiego klasztoru w Corbie (dzisiejsza Korbea) w Pikardii. Aby poszerzyć swoją wiedzę, udał się do klasztoru Monte Cassino, jednak na wezwanie Karola Wielkiego powrócił do Corbie, gdzie objął stanowisko opata. Tuż po tym Karol Wielki mianował go kanclerzem na dworze swojego syna, Pepina, króla Italii. W 814 roku, po śmierci Karola Wielkiego, kiedy syn Pepina, Bernard, rościł sobie prawa do tronu cesarskiego, Ludwik Pobożny zesłał Adelharda do Hermoutier. W 821 roku, po powrocie do łask, stał się bliskim doradcą Ludwika. W 822 roku, wraz z bratem Walą, był jednym z fundatorów klasztoru w Corvey (Nowe Corbie) w Westfalii.
Zmarł 2 stycznia 827 roku, a po śmierci został uznany za świętego.
Jest patronem wielu kościołów we Francji oraz w dolinie Renu.
Jego liturgiczne wspomnienie obchodzone jest w rocznicę jego śmierci.
W ikonografii przedstawiany jest w stroju benedyktyńskim, czasami jako ogrodnik z koszem. Jego atrybuty to: kosz, krzyż, hierogram IHS, smok oraz ubodzy.
Zobacz też
Przypisy
Bibliografia
Józef Marecki, Lucyna Rotter: Jak czytać wizerunki świętych leksykon atrybutów i symboli hagiograficznych. Kraków: Towarzystwo Autorów i Wydawców Prac Naukowych „Universitas”, 2009. ISBN 978-83242-0910-1.