Adelbert Schulz (urodzony 20 grudnia 1903 roku w Berlinie, zmarł 28 stycznia 1944 roku w okolicach Szepetówki w obwodzie chmielnickim na Ukrainie) był niemieckim wojskowym, który osiągnął stopień generała majora.
Życiorys
W 1925 roku rozpoczął swoją karierę w policji, a w 1935 roku wstąpił do Wehrmachtu, zdobywając stopień porucznika. W październiku 1939 roku zaczął służbę w 25 pułku pancernym 7 Dywizji Pancernej. W trakcie kampanii francuskiej, 7 czerwca, dowodził skutecznym atakiem oraz obroną przed kontratakiem francuskich jednostek pancernych w lesie koło Saumont. Za ten wyczyn, 29 września 1940 roku, został odznaczony zarówno Krzyżem Żelaznym, jak i Krzyżem Rycerskim, a także objął dowództwo 1 batalionu 25 pułku pancernego.
Podczas inwazji na ZSRR w 1941 roku odniósł wiele sukcesów, a w grudniu 1941 roku prowadził grupę bojową, która zatrzymała i zmusiła do odwrotu radzieckie natarcie w rejonie Klina. Dzięki temu możliwy był zaplanowany odwrót oraz ewakuacja polowego szpitala, w którym przebywało 4000 pacjentów. Za ten czyn, 31 grudnia 1941 roku, Schulz został odznaczony Liśćmi Dębu do Krzyża Rycerskiego. Od stycznia 1943 roku pełnił funkcję dowódcy 25 pułku pancernego w 7 Dywizji Pancernej. W uznaniu zasług podczas bitwy kurskiej, 6 sierpnia 1943 roku, otrzymał Miecze do Krzyża Rycerskiego.
W listopadzie, w trakcie walk w rejonie Żytomierza i Kijowa, grupa bojowa pod jego dowództwem przeprowadziła kontratak na flanki nacierających Rosjan, niszcząc w ciągu 12 godzin ponad 150 wrogich czołgów. Za ten wyczyn, 14 grudnia 1943 roku, Schulz jako drugi oficer wojsk lądowych (pierwszym był generał marszałek polny Erwin Rommel) otrzymał Diamenty do Krzyża Rycerskiego, co uczyniło go jednym z zaledwie 27 kawalerów Krzyża Rycerskiego z Liśćmi Dębu, Mieczami i Diamentami. Mimo otrzymania rozkazu przybycia do kwatery głównej Hitlera w celu odebrania odznaczenia, odmówił przyjazdu do czasu ustabilizowania się sytuacji na froncie.
26 stycznia 1944 roku objął dowództwo 7 Dywizji Pancernej. Niestety, 28 stycznia 1944 roku w okolicach Szepetówki został ranny od radzieckiego odłamka artyleryjskiego w głowę i zmarł tego samego dnia w szpitalu polowym.
Kariera wojskowa
Rangi
- Oberleutnant – 1935
- Hauptmann – październik 1939
- Major – 1940
- Oberstleutnant – 1 stycznia 1943
- Oberst – 1 listopada 1943
- Generalmajor – 1 stycznia 1944
Bibliografia
Lexikon der Wehrmacht: http://www.lexikon-der-wehrmacht.de/Personenregister/S/SchulzA-R.htm
Williamson, Gordon; Bujeiro, Ramiro Knight’s Cross with Diamonds Recipients: 1941-45