Adelajda Andegaweńska

Adelajda d’Anjou

Adelajda d’Anjou, znana również jako Blanka d’Anjou, a po francusku Adélaïde d’Anjou (urodzona w 947, zmarła w 1026) była córką hrabiego Andegawenii, Fulka II, oraz Gerbergi du Maine. Jej bratem był Godfryd I Szara Opończa. W ciągu swojego życia pełniła wiele ról, będąc hrabiną Gévaudan, a później hrabiną Tuluzy, królową Franków, hrabiną Prowansji oraz hrabiną Burgundii.

Życiorys

Adelajda pochodziła z dynastii Ingelgerów. W 970 roku straciła męża, Stefana, hrabiego Gévaudan, z którym miała dzieci. Dwa lata później, w 978 roku, ponownie została wdową, tym razem po Rajmundzie, hrabim Tuluzy. W 982 roku, w Brioude, poślubiła Ludwika V Gnuśnego, stając się królową Franków. W 984 roku została odsunięta przez męża, co uniemożliwiło dalsze istnienie dynastii karolińskiej (następnym królem Francji został Hugo Kapet). Udała się do Arles, gdzie w tym samym roku poślubiła Wilhelma, hrabiego Prowansji, mimo sprzeciwu papieża. Z tego małżeństwa urodziły się dwie córki:

Konstancja z Arles (986-1032), która została królową Franków jako żona Roberta II Pobożnego,
Ermengarda z Arles, hrabina Owernii, żona Roberta I.

Wilhelm zmarł w 993 roku. Adelajda zmarła w 1026 roku i została pochowana w Montmajour, w opactwie nieopodal Arles, które stanowi nekropolię prowansalskiej rodziny hrabiowskiej.