Adela Zamudio

Adela Zamudio, znana również jako Soledad (co oznacza „samotna”) (urodzona 11 października 1854 w Cochabamba, zmarła w 1928 w tym samym mieście) była boliwijską poetką oraz pisarką.

Życiorys

Zamudio przyszła na świat 11 października 1854 roku w zamożnej rodzinie w Cochabambie. Początkowo uczęszczała do lokalnej szkoły podstawowej, a później była edukowana przez swoich rodziców. Następnie pracowała jako nauczycielka w Escuela San Alberto, a później objęła stanowisko dyrektorki szkoły średniej dla dziewcząt, która została nazwana jej imieniem – Liceo Adela Zamudio.

W wieku 15 lat napisała swój pierwszy wiersz pt. „Dwie róże”. Jej poezja odzwierciedlała jej zaangażowanie społeczne – w swoich utworach podejmowała tematy związane z walką o prawa społeczne oraz krytykowała opresję kobiet w Boliwii. Zamudio opublikowała liczne artykuły, w których postulowała reformy demokratyczne oraz wzmocnienie praw kobiet, w tym legalizację rozwodów. W latach 20. XX wieku stanęła w obliczu konfliktu z przedstawicielami Kościoła katolickiego w Boliwii, domagając się dla kobiet dostępu do edukacji świeckiej, możliwości zawarcia ślubu cywilnego oraz rozwodu. W 1921 roku współtworzyła czasopismo „Feminiflor”, które było prowadzone przez członkinie organizacji Ateneo Feminino.

W 1926 roku, w uznaniu jej wkładu w rozwój społeczny, miasto Cochabamba uhonorowało ją nagrodą „Korona wyróżnienia”.