Święta Adela z Pfalzel
Adela, znana również jako Adelana czy Adula, przyszła na świat około 660 roku w regionie Mozela-Moza (niem. Mosel-Maas-Raum) i zmarła około 735 roku w klasztorze Pfalzel w pobliżu Trewiru. Była ksieni oraz świętą w Kościele katolickim.
Adela była córką Irminy z Oeren (znanej także jako Öhren lub Horreum) i siostrą między innymi Plektrudy oraz Bertrady Starszej. Często mylnie utożsamiana jest z córką Dagoberta II. Poślubiła wybitnego mężczyznę, Odę (Odo vir inluster), który był seneszalem i pallatynem, pochodzącym z rodziny Hugobertów. Para doczekała się trojga dzieci:
- Alberyka (Alberich, zm. 714/721),
- Gerlindę (Gerelind, zm. po 699),
- Haderyka (Haderich, zm. po 699).
Jeden z jej synów, Alberyk, został ojcem przyszłego świętego Grzegorza z Utrechtu.
Po wczesnej śmierci męża, Adela poświęciła się modlitwie oraz aktom miłosierdzia. Wkrótce po 700 roku założyła żeński klasztor benedyktyński (niem. Kloster Pfalzel), w którym została pierwszą ksieni. Klasztor ulokowano w późnoromańskim pałacu (palatium, niem. Pfalz) nieopodal Trewiru, który był własnością jej szwagra, Pepina Średniego. W tym miejscu uczył się jej wnuk, Grzegorz, późniejszy biskup Utrechtu. W latach 721 lub 722 przyjęła Bonifacego (Winfrida), któremu powierzyła Grzegorza, aby kontynuował swoją misję.
Tuż przed swoją śmiercią przeniosła swój klasztor do Trewiru. Zgodnie z jej wolą, wyposażenie klasztoru w Pfalzel zostało przeniesione do Gillgau i Bidgau, znajdujących się w rejonie dzisiejszego Bitburga, w okolicach rzek Moza i Mozela.
W Kościele katolickim jej liturgiczne wspomnienie obchodzone jest 24 grudnia, w dniu, kiedy czci się także jej matkę, św. Irminę.
W ikonografii Święta Adela ukazywana jest w stroju mniszki, z atrybutami takimi jak księga, lilia oraz makieta opactwa.
Zobacz też
Uwagi
Przypisy
Bibliografia
Adula (Adela) von Pfalzel – Ökumenisches Heiligenlexikon (niem.)
Józef Marecki, Lucyna Rotter: Jak czytać wizerunki świętych leksykon atrybutów i symboli hagiograficznych. Kraków: Towarzystwo Autorów i Wydawców Prac Naukowych „Universitas”, 2009. ISBN 978-83242-0910-1. (pol.).