Adela z Normandii

Adela z Normandii

Adela z Normandii, znana także jako Adela z Blois oraz Adela Angielska (urodzona około 1062–1067, zmarła 8 marca 1137 w Marcigny) – była hrabiną Blois, córką króla Anglii i księcia Normandii, Wilhelma Zdobywcy oraz Matyldy, córki Baldwina V, hrabiego Flandrii. Była siostrą królów Wilhelma II oraz Henryka I, a także matką króla Stefana.

Dokładna data jej narodzin nie jest znana, jednak przypuszcza się, że miała miejsce między 1060 a 1067 rokiem. Adela otrzymała staranne wykształcenie, a jej znajomość łaciny była biegła. Początkowo była zaręczona z Szymonem Crispinem, hrabią Amiens, który ostatecznie zrezygnował z małżeństwa i wstąpił do zakonu. W końcu, między 1080 a 1084 rokiem, poślubiła Stefana Henryka (około 1045 – 19 maja 1102), syna i dziedzica Tybalda III, hrabiego Blois oraz Gersendy, córki Herberta I, hrabiego Maine.

Adela i Stefan mieli razem dwanaścioro dzieci, choć kolejność ich narodzin nie jest dokładnie znana:

  • Wilhelm (zm. 1150), hrabia Chartres, ożenił się z Agnes de Sulli, z którą miał dzieci.
  • Tybald II (1092 – 8 stycznia 1152), hrabia Blois i Szampanii.
  • Odon, który zmarł w młodym wieku.
  • Stefan (około 1096 – 25 października 1154), król Anglii.
  • Łucja Matylda (zm. 25 listopada 1120), żona Richarda d’Avranches, 2. hrabiego Chester.
  • Agnieszka, żona Hugona III de Puiset.
  • Eleonora (1104 – 1147), żona Raoula I, hrabiego Vermandois.
  • Alicja (zm. 1145), żona Renalda III, hrabiego de Joigni.
  • Lithuise (1094 – 1118), żona Milona I, pana de Montlhéry.
  • Henryk (1101 – 8 sierpnia 1171), biskup Winchester.
  • Humbert, który zmarł w młodym wieku.
  • Filip (zm. 1100), biskup Châlons-sur-Marne.

Adela miała znaczący wpływ na rządy swojego męża w hrabstwie Blois. Jej imię często pojawiało się obok imienia Stefana w dokumentach. Była szczególnie aktywna w kwestiach kościelnych. W 1095 roku namówiła męża do wzięcia udziału w wyprawie krzyżowej. Podczas jego nieobecności pełniła funkcję regentki hrabstwa w imieniu Stefana, a po jego śmierci w 1102 roku, rządziła w imieniu swojego syna Tybalda. W 1105 roku działała jako mediator w sporze między jej bratem, królem Henrykiem I, a arcybiskupem Canterbury Anzelmem. W 1109 roku przekazała władzę w hrabstwie Tybaldowi.

W 1120 roku Adela wycofała się do Marcigny, gdzie spędziła ostatnie lata swojego życia. Zdołała dożyć chwili, kiedy jej młodszy syn Stefan objął tron Anglii w 1135 roku. Zmarła dwa lata później i została pochowana w opactwie Świętej Trójcy w Caen.

Bibliografia