Adela Walosz (urodzona około 1846 roku) była Rosjanką, która pełniła rolę opiekunki dla zesłanych powstańców styczniowych w Rosji.
Pochodziła z rusyfikowanej rodziny szwajcarskiej, która osiedliła się w Moskwie. Była córką emerytowanego rosyjskiego generała. Po zakończeniu edukacji w Petersburgu powróciła do Moskwy, gdzie po raz pierwszy zetknęła się z Polakami zesłanymi za ich udział w powstaniu styczniowym. Zauważając trudne warunki życia zesłańców, którzy czekali na dalszą podróż na Sybir, postanowiła zorganizować pomoc materialną oraz wsparcie duchowe. Przemierzała Moskwę, zbierając pieniądze, żywność i bieliznę dla polskich więźniów. Okazywała sympatię dla polskich idei narodowych. Została aresztowana przez władze carskie za próbę zorganizowania pomocy dla polskich wygnańców we Włodzimierzu. Osadzono ją w Dziewiczym Monasterze w Moskwie.
Fragment z pamiętników Władysława Zapałowskiego dotyczący Adeli Walosz:
Przypisy