Adela Koziołkiewicz-Skrzypkowska

Adela Koziołkiewicz-Skrzypkowska (znana również jako Adela Koziołkiewiczówna, ur. 28 grudnia 1881 w Hrubieszowie, zm. 25 maja 1941) była polską nauczycielką, działaczką oświatową i społeczną, która kierowała Żeńskim Gimnazjum w Łodzi w latach 1923-1939.

Życiorys

Pochodziła z rodziny ziemiańskiej. Po ukończeniu pensji w Warszawie rozpoczęła studia na Uniwersytecie Jagiellońskim, gdzie studiowała polonistykę oraz historię, a także na Uniwersytecie w Paryżu, gdzie zgłębiała filologię francuską. Od 1905 roku mieszkała w Łodzi, gdzie pracowała jako nauczycielka w żeńskich pensjach prowadzonych przez Janinę Tymieniecką oraz Zofię Libiszowską, a także w Gimnazjum Społecznym im. Elizy Orzeszkowej, Szkoły Handlowej Męskiej, Gimnazjum Humanistycznym Janiny Pryssewiczówny, Miejskim Seminarium Nauczycielskim Żeńskim im. Anieli Szycówny oraz Miejskim Seminarium Nauczycielskim Męskim im. Ewarysta Estkowskiego. Angażowała się również w bezpłatne nauczanie młodzieży robotniczej oraz w nauczanie języka polskiego w nielegalnych organizacjach oświatowych. W latach 1923-1939 była właścicielką i kierowniczką Gimnazjum Żeńskiego Adeli Skrzypkowskiej. Jej praca zawodowa zakończyła się w roku szkolnym 1938/1939 z powodu problemów zdrowotnych.

Prowadziła kursy nauczania początkowego oraz rozszerzone w Towarzystwie Krzewienia Oświaty (tzw. Uniwersytet Powszechny) w Łodzi. Do jej największych osiągnięć należy opracowanie metodyki pozaszkolnego nauczania języka polskiego, która została opublikowana przez Towarzystwo Krzewienia Oświaty w broszurze pt. Program nauczania języka polskiego (Łódź, 1916).

Adela Koziołkiewicz-Skrzypkowska została pochowana w części rzymskokatolickiej Starego Cmentarza w Łodzi.