Adela flandryjska (duń. Edel lub Adela af Flandern) – była królową Danii, córką Roberta I Fryzyjskiego oraz Gertrudy saskiej.
Małżeństwo Adeli z Św. Kanutem miało na celu wzmocnienie politycznego sojuszu między ojcami młodej pary, który miał na celu przeciwstawienie się Wilhelmowi Zdobywcy. Po tragicznej śmierci króla Kanuta w Odense, królowa Adela wraz z synem Karolem została zmuszona do wygnania w Flandrii. W 1092 roku poślubiła księcia Apulii, Rogera Trzosa. Po jego śmierci w 1111 roku objęła regencję w imieniu swojego małoletniego syna, Wilhelma II. Po kanonizacji jej pierwszego męża, Św. Kanuta, Adela przesłała do Odense cenne dary, które miały ozdobić grób Św. Kanuta. Wśród tych darów znajdował się zachowany tzw. orli całun, w który owinięto ciało jej męża przed pochówkiem w pozłacanym sarkofagu. Królowa Adela zmarła w 1115 roku.
Przypisy
Bibliografia
Henning Dehn-Nielsen: Kings and Queens of Denmark. Kopenhaga: 2007. ISBN 978-87-89542-71-3. (ang.). Brak numerów stron w książce.
Kay Nielsen, Ib Askholm: Danmarks kongelige familier i 1000 år. 2007. ISBN 978-87-91679-09-4. (duń.). Brak numerów stron w książce.
Rikke Agnete Olsen: Kongerækken. Kopenhaga: 2005. ISBN 87-595-2525-8. (duń.). Brak numerów stron w książce.