Addison Emery Verrill
Addison Emery Verrill (urodzony w 1839 roku w Greenwood, zmarły w 1926 roku w Santa Barbara) był amerykańskim zoologiem. Był uczniem Louisa Agassiza na Uniwersytecie Harvarda. Swoje studia zakończył w 1862 roku, a następnie objął stanowisko pierwszego profesora zoologii na Uniwersytecie Yale, gdzie prowadził zajęcia od 1864 roku aż do przejścia na emeryturę w 1907 roku.
W latach 1868–1870 nauczał anatomii porównawczej oraz entomologii na Uniwersytecie Wisconsin w Madison. Od 1860 roku Verrill prowadził badania nad fauną bezkręgowców wzdłuż wybrzeży Atlantyku, ze szczególnym naciskiem na koralowce, pierścienice, jeżowce i mięczaki, stając się uznawanym autorytetem w dziedzinie głowonogów, w szczególności olbrzymich kałamarnic północnego Atlantyku.
Jego praca zatytułowana Report upon the Invertebrate Animals of Vineyard Sound (1874), napisana wspólnie z Sidney Irving Smith, stała się standardowym podręcznikiem dla zoologii morskiej w południowej Nowej Anglii. Jego zbiory zostały przekazane do Peabody Museum of Natural History na Uniwersytecie Yale.
W późniejszych latach Verrill, wraz ze swoimi studentami, badał geologię oraz faunę morską Bermudów. W 1903 roku opublikował dzieło The Bermuda Islands, a jego drugie wydanie ukazało się w 1907 roku.
W sumie Verrill opublikował ponad 350 artykułów i monografii, a także opisał ponad 1000 nowych gatunków zwierząt, reprezentujących niemal wszystkie główne grupy taksonomiczne.
W 1959 roku Peabody Museum of Natural History ustanowiło Medal Addisona Emery’ego Verrilla, przyznawany za osiągnięcia w dziedzinie nauk przyrodniczych.
Jego syn, Alpheus Hyatt Verrill (1871–1954), był amerykańskim archeologiem, odkrywcą, wynalazcą, ilustratorem oraz autorem.
Bibliografia
Daniel Coit Gilman, Harry Thurston Peck, Frank Moore Colby: New International Encyclopedia. Nowy Jork: Dodd, Mead, 1905. Brak numerów stron w książce.