Addirim (hebr. אדירים; ang. Addirim) to moszaw znajdujący się w Samorządzie Regionu Ha-Gilboa, w Dystrykcie Północnym Izraela.
Położenie
Moszaw Addirim leży na wysokości 70 metrów n.p.m. w południowej części Doliny Jezreel, która jest intensywnie wykorzystywana rolniczo. Teren wokół jest płaski i lekko opada w kierunku północnym. Na wschód od moszawu płynie strumień Kiszon, a na zachód strumień Ta’anach. W odległości 5 km na wschód znajdują się zbocza Wzgórz Gilboa, natomiast 4 km na południowy zachód wznoszą się wzgórza płaskowyżu Wyżyny Manassesa w rejonie Wadi Ara. Sąsiednie miejscowości to Afula, moszawy Awital, Metaw, Magen Sza’ul, Ram-On, Barak i Dewora, wieś komunalna Merkaz Chewer oraz arabska wieś Mukajbila. Mur bezpieczeństwa oddzielający Izrael od Autonomii Palestyńskiej znajduje się 2,5 km na południowy zachód od moszawu.
Addirim jest częścią Samorządu Regionu Ha-Gilboa, w Poddystrykcie Jezreel, w Dystrykcie Północnym Izraela.
Historia
W latach 50. XX wieku miała miejsce masowa emigracja Żydów do Ziemi Izraela. W związku z napływem dużej liczby imigrantów, władze izraelskie zaczęły poszukiwać sposobów na ich osiedlenie. Tak powstała koncepcja nowego obszaru osadnictwa w południowej części Doliny Jezreel, znana jako Ta’anach, obejmująca trzy identyczne bloki osiedli. Każdy z nich miał centralną wioskę, która pełniła podstawowe funkcje dla pobliskich osad rolniczych. W 1953 roku utworzono pierwszy blok, zwany Ta’anach Alef, obejmujący moszawy Awital, Perazon, Metaw oraz centralną wioskę Merkaz Ja’el.
Na początku 1956 roku rozpoczęto budowę drugiego bloku osiedli, Ta’anach Bet. W tych okolicznościach, 20 lutego 1956 roku, założono moszaw Addirim, który zamieszkali żydowscy imigranci z Maroka. Początkowo mieszkali oni w obozie przejściowym ma’abarot w pobliżu Bet Sze’an, a następnie przenieśli się do Doliny Jezreel. W większości byli to religijni Żydzi, którzy od samego początku nadali charakter osadzie, choć z czasem to się zmieniło. Nazwa moszawu pochodzi z wersetu biblijnego. W sierpniu w sąsiedztwie powstały moszawy Barak i Dewora, natomiast centralna wioska Merkaz Chewer została założona w 1958 roku. Od jej nazwy czasami cały blok określany jest jako Chewer. Bliskość granicy jordańskiej prowadziła do infiltracji szpiegów. Mieszkańcy początkowo skupiali się na uprawie warzyw, a później na hodowli bydła mlecznego i produkcji mleka. W styczniu 1959 roku moszaw został podłączony do krajowej sieci energetycznej. Po wojnie sześciodniowej w 1967 roku, gdy Izrael zajął całą Samarię, sytuacja w Dolinie Jezreel uległa poprawie, co umożliwiło dalszy rozwój moszawu Addirim. W 2003 roku w okolicy wybudowano mur bezpieczeństwa.
Demografia
Większość mieszkańców moszawu stanowią Żydzi, chociaż nie wszyscy identyfikują się z judaizmem. Populacja jest głównie świecka.
Gospodarka i infrastruktura
Gospodarka moszawu opiera się na intensywnym rolnictwie, sadownictwie, hodowli drobiu i bydła mlecznego. Część mieszkańców znajduje zatrudnienie w pobliskich strefach przemysłowych. W moszawie znajduje się sklep wielobranżowy oraz warsztat mechaniczny.
Transport
Aby opuścić moszaw, należy kierować się na zachód drogą nr 6724, która prowadzi do wioski Merkaz Chewer i dalej do drogi nr 675. Port lotniczy Megiddo znajduje się w odległości 5 km na północny zachód od moszawu.
Edukacja i kultura
Moszaw posiada przedszkole, a starsze dzieci są dowożone do szkoły podstawowej w pobliskiej wiosce Merkaz Chewer. W moszawie znajduje się ośrodek kultury z biblioteką oraz sala sportowa z siłownią. Mieszkańcy mają również do dyspozycji mykwę i synagogę.
Uwagi
Przypisy
Linki zewnętrzne
Zdjęcie satelitarne Addirim. [w:] Google Maps [on-line]. [dostęp 2012-12-11]. (ang.).
Mapa Addirim. [w:] Amudanan [on-line]. [dostęp 2012-12-11]. (hebr.).