AdBlue

AdBlue to handlowa nazwa wysokiej jakości 32,5% wodnego roztworu mocznika. Jest to zarejestrowany znak towarowy należący do organizacji Verband der Automobilindustrie (VDA). Produkt ten jest szeroko stosowany w branży motoryzacyjnej jako reduktor, który umożliwia rozkład szkodliwych tlenków azotu w katalizatorze SCR (ang. Selective Catalytic Reduction – Selektywna Redukcja Katalityczna). W technologii SCR, AdBlue jest wtryskiwane pod wysokim ciśnieniem do strumienia spalin w katalizatorze, gdzie następuje redukcja tlenków azotu na azot oraz wodę, co przyczynia się do ochrony atmosfery.

AdBlue jest produkowane zgodnie z normami ISO 22241 i nie jest klasyfikowane jako substancja niebezpieczna ani szkodliwa dla środowiska. Ponadto, nie jest palne, wybuchowe ani szkodliwe dla zdrowia. Jego zużycie wynosi około 4–5% w porównaniu do ilości zużywanego oleju napędowego, w zależności od typu silnika, który spełnia normy Euro IV, Euro V lub Euro VI.

Normy unijne

AdBlue znalazło swoje miejsce w systemach SCR w przemyśle motoryzacyjnym w związku z nowymi regulacjami unijnymi dotyczącymi norm emisji spalin w silnikach Diesla. Od 1 października 2006 roku, pojazdy o wadze powyżej 3,5 tony muszą spełniać normy redukcji emisji spalin EURO 4, a od 1 października 2009 – EURO 5. Zgodnie z normą EURO 5, emisja szkodliwych tlenków azotu została zredukowana o 60%, a emisja cząstek stałych (PM) o co najmniej 80%. Od 1 września 2014 roku, nowe pojazdy ciężarowe i osobowe z silnikiem Diesla muszą spełniać normy EURO 6, gdzie dopuszczalna emisja tlenków azotu wynosi 80 mg/km (w porównaniu do 180 mg/km dla EURO 5). Od 1 września 2015 roku, dotyczy to również rejestracji oraz sprzedaży nowych pojazdów.

Warunki przechowywania i wady

AdBlue jest substancją korozyjną, co sprawia, że do jego dystrybucji wymagane są specjalistyczne zbiorniki, pompy, węże oraz pistolety.

W temperaturach poniżej −11,5 °C AdBlue zaczyna krystalizować. Choć proces krystalizacji jest odwracalny, to wiąże się z wieloma problemami technicznymi, przez co staje się nieprzydatne do użycia i dystrybucji. Pozostający roztwór ma niższe stężenie, a osiadające kryształki mogą blokować instalację; ponadto, zestalony mocznik na dnie zbiorników jest trudny do rozpuszczenia.

Produkcja

Potencjał produkcyjny AdBlue w Unii Europejskiej obejmuje 13 zintegrowanych lokalizacji (fabryki chemiczne produkujące mocznik) oraz około 50 mieszalni, gdzie AdBlue wytwarzane jest z granulowanego mocznika oraz wody zdemineralizowanej.

W Polsce AdBlue produkują: Grupa Azoty Zakłady Azotowe „Puławy” S.A. (100 tys. t/r), Grupa Azoty Zakłady Azotowe Kędzierzyn S.A. – 50 tys. t/r oraz Grupa Azoty Zakłady Chemiczne „Police” S.A. – 100 tys. t/r. Największym producentem AdBlue na świecie jest skandynawski koncern Yara. W Europie, fabryki Yary produkujące AdBlue znajdują się w Holandii (Sluiskil), Niemczech (Brunsbüttel) oraz we Włoszech (Ferrara). Największe zdolności produkcyjne posiada fabryka Yary w Holandii – 200 tys. t/r. Inne zagraniczne firmy zajmujące się produkcją AdBlue to Borealis (Austria) – 80 tys. t/r, Duslo Sala (Agrofert – Słowacja) – 120 mln l/r, Fertiberia (Hiszpania) – około 100 tys. t/r, BASF (Niemcy) – 100 tys. t/r, Achema (Litwa) – 30 tys. t/r, oraz SKW Piesteritz (Niemcy) z zdolnościami produkcyjnymi mocznika na poziomie 1 mln t/r.