Adarga
Adarga – (arab. el-daraqua) to mauretańska tarcza wykonana ze skóry antylopy, hipopotama lub ze skorupy żółwia. Tarcza ta była w stanie wytrzymać ciosy zadawane mieczem oraz włócznią, a także skutecznie chronić przed strzałami. Używana była od X do XV wieku i stanowiła jedyną broń ochronną lekkiej jazdy mauretańskiej. Jej kształt był okrągły, owalny lub podwójnej elipsy. Początkowo adarga miała formę kolistą lub owalną, a następnie przyjęła kształt sercowaty, osiągając u schyłku XIV wieku formę dwóch nakładających się na siebie elips o wymiarach 60 x 80 cm w osi pionowej.
Adargę wytwarzano z dwóch sklejanych i zszywanych warstw skór, co sprawiało, że była jednocześnie sztywna i elastyczna. Powierzchnię tarczy zdobiono wycinanymi i złoconymi dekoracjami, w tym arabskimi napisami. Od strony wewnętrznej miała dwa sztywne imacze ze skóry z podłużną poduszeczką umiejscowioną w środku. Adarga była jedynym elementem uzbrojenia ochronnego lekkiej jazdy mauretańskiej, której główną bronią zaczepną była spisa.
Bibliografia
Włodzimierz Kwaśniewicz, Leksykon dawnego uzbrojenia ochronnego, wyd. Bellona, Warszawa 2005.