Adamków (błr. Адамкова, Adamkova; ros. Адамково, znany również jako Adamkowo) to nieistniejący już folwark oraz majątek, który znajdował się na Białorusi, w rejonie prużańskim obwodu brzeskiego, około 35 km na północ od Prużany.
Historia
Rodzina Bychowców herbu własnego (odmiana Mogiły) była właścicielem Adamkowa oraz sąsiednich Mogilowców (obecnie Mohylowce, biał. Магілёўцы; ros. Могилевцы) od co najmniej 1751 roku do 1939. W drugiej połowie XIX wieku, majątek ten, wraz z folwarkami Czarnolas, Żeremiany oraz Grodzisk, obejmował 1497 dziesięcin i posiadał gorzelnię. Ostatnimi właścicielami, aż do września 1939 roku, byli Leon i Anna Bychowcowie.
Przed rozbiorami, Adamków należał do województwa nowogródzkiego Rzeczypospolitej. Po III rozbiorze Polski w 1795 roku, znalazł się w powiecie prużańskim, który wchodził w skład guberni słonimskiej (1796), litewskiej (1797–1801), a później grodzieńskiej (1801–1915) w ramach Imperium Rosyjskiego. Po ustabilizowaniu granicy polsko-radzieckiej w 1921 roku, Adamków powrócił do Polski, wchodząc w skład gminy Różana.
W latach 1935-1945, po likwidacji powiatu kosowskiego, należał do powiatu iwacewickiego w województwie poleskim. Od 1945 roku znajdował się w ZSRR, a od 1991 roku jest częścią Republiki Białorusi.
Miejscowość była jeszcze widoczna na polskiej mapie taktycznej z 1926 roku. Obecnie, na mapach radzieckich, współczesnych oraz na zdjęciach lotniczych, w miejscu dawnego folwarku nie ma żadnych zabudowań – teren ten pokryty jest lasem.
Dawny dwór
Około 1840 roku, Bychowcowie wznosili parterowy, dziewięcioosiowy dwór, zaprojektowany na planie prostokąta, z podmurówką. Od strony podjazdu, w centralnej części budynku, znajdował się płytki portyk, którego trójkątny szczyt opierały cztery kolumny. Dwór był przykryty wysokim dachem naczółkowym.
Otaczający dom park miał powierzchnię około 5 ha, a resztki starych drzew przetrwały w obecnym lesie.
W czasie I wojny światowej, dwór był wykorzystywany jako kwatera dla wojsk niemieckich, które splądrowały jego wnętrza. Sam budynek spłonął podczas II wojny światowej.
Majątek w Adamkowie został opisany w tomie 2 Dziejów rezydencji na dawnych kresach Rzeczypospolitej autorstwa Romana Aftanazego.