Adamandios Korais
Adamandios Korais (gr. Αδαμάντιος Κοραής; urodził się 27 kwietnia 1748 roku w Smyrnie, a zmarł 6 kwietnia 1833) był greckim językoznawcą oraz twórcą sztucznego języka katharewusa.
Był synem kupca, a swoje pierwsze lekcje łaciny pobierał od holenderskiego pastora Bernharda Keuna, który w Smyrnie prowadził działalność duszpasterską. W 1771 roku wyjechał do Amsterdamu, gdzie do 1778 roku nie odniósł sukcesów w handlu. W 1782 roku rozpoczął studia medyczne w Montpellier, które jednak nie ukończył. W trakcie tych studiów zgłębiał wiedzę z zakresu filologii klasycznej, stając się jednym z jej najwybitniejszych znawców swojego czasu. Od 1788 roku aż do swojej śmierci w 1833 roku mieszkał w Paryżu, gdzie opiekował się greckimi emigrantami i pracował nad „Biblioteką Helleńską” – zbiorem wydania dzieł starożytnych greckich autorów, opatrzonych obszernymi komentarzami. Pod wpływem swojego pobytu we Francji doszedł do przekonania, że Grecy przez wieki byli rządzeni przez „motłoch, nomadów na wielbłądach i przez zakonnych barbarzyńców”. Chociaż wychowany w rodzinie prawosławnej, zaczął postrzegać duchowieństwo prawosławne jako przeszkodę w rozwoju greckiego społeczeństwa.
Brał aktywny udział w debatach wśród greckiej inteligencji na temat języka nowo powstałego państwa greckiego, opowiadając się za uznaniem języka współczesnego, ludowego za urzędowy, po wcześniejszym usunięciu obcych konstrukcji i wyrazów. Jako pasjonat dziedzictwa starożytnej Grecji całkowicie odrzucał dorobek kulturowy Bizancjum, uznając go za bezwartościowy. Swoje poglądy przedstawiał we wstępach do wydawanych dzieł starogreckich autorów, wzywając Greków do zrozumienia, że są spadkobiercami wyjątkowego dziedzictwa. Kolejne tomy „Biblioteki Helleńskiej” mogły być propagowane w greckich szkołach dzięki wsparciu finansowemu braci Zosimas, zamożnych kupców z Janiny.
Korais uważał, że walka o niepodległość Grecji rozpoczęła się zbyt wcześnie, zanim Grecy osiągnęli odpowiedni poziom wykształcenia; jednocześnie jednak był zdania, że Grecy powinni starać się o niepodległość samodzielnie, zamiast liczyć na pomoc z zewnątrz. Krytykował także Joanisa Kapodistriasa, którego postrzegał jako tyrana. Jego poglądy polityczne były umiarkowane, co sprawiło, że sprzeciwiał się zarówno rewolucji francuskiej (chociaż wywarła na nim duże wrażenie), jak i rządom Napoleona Bonapartego.
Był autorem autobiografii.
Zobacz także: Papatrechas.