Adam Zwoliński
Adam Zwoliński (urodzony około 1762 roku w Sieradzu, zmarły 7 października 1846 roku w Warszawie) był prawnikiem, sędzią oraz notariuszem, a także działaczem mieszczańskim w okresie Sejmu Wielkiego. Był obywatelem miast Sieradza i Warszawy.
Pochodził z zamożnej rodziny mieszczańskiej, jako syn Andrzeja i Marianny z Cytackich, a także szwagier Kajetana Dominika Kalinowskiego. Wraz z ojcem był jednym z najbogatszych obywateli Sieradza pod koniec XVIII wieku. Edukację prawniczą zdobył w Warszawie, po czym, wspierając swojego ojca w lokalnej działalności politycznej, pełnił funkcje landwójta oraz wójta sieradzkiego (wcześniej to stanowisko zajmował jego ojciec). W 1791 roku został sędzią, a następnie prezesem wydziału sieradzkiego w Sądzie Apelacyjnym dla 16 miast wolnych, utworzonym w wyniku ustawodawstwa Sejmu Wielkiego. W tym samym roku, w odpowiedzi na uniwersał Hugona Kołłątaja z 16 sierpnia, został wybrany na specjalnego plenipotenta (jednego z dwóch) do zebrania i złożenia wszystkich przywilejów miasta Sieradza w Sądzie Asesorskim Koronnym w Warszawie. Pełnił funkcję prezesa wydziału sieradzkiego aż do momentu przejęcia władzy w Rzeczypospolitej przez konfederację targowicką w 1792 roku. Po włączeniu Sieradza do Prus, Zwoliński, tak jak wielu Polaków w tym czasie, przyjął urząd w administracji powiatowej. W 1807 roku zwrócił się do Komisji Rządzącej o stanowisko sędziego dominialnego dóbr narodowych w powiecie sieradzkim lub intendenta miejskiego. Nie uzyskawszy żadnego z tych stanowisk, osiedlił się na stałe w Warszawie, gdzie został rejentem (notariuszem) przy Trybunale Cywilnym I-szej Instancji województwa mazowieckiego.
W wyniku nobilitacji ojca w 1790 roku, Zwoliński wszedł do stanu rycerskiego.
W małżeństwie z szlachcianką Dorotą (Dorottą) Karpińską herbu Korab miał dwóch synów: Alojzego, właściciela kamienicy w Warszawie, oraz Józefa (1795-1847), który nie zrealizował swoich planów na zostanie lekarzem, a był urzędnikiem skarbowym w Warszawie, ojcem Michała Antoniego Zwolińskiego oraz pradziadkiem Mariana Keniga.
Adam Zwoliński zmarł w 1846 roku, a jego pogrzeb odbył się na cmentarzu Powązkowskim (grób nie jest zachowany, a ceremonia została zorganizowana przez jego siostrę, Salomeę ze Zwolińskich Kalinowską).
Przypisy
Bibliografia
Maria Wisińska, Ruch mieszczański w sieradzkiem w okresie Sejmu Wielkiego, „Rocznik Łódzki”, t. 23, 1978, s. 43-73.
Podanie A. Zwolińskiego do Komisji Rządzącej z 24 II 1807 r., AGAD, Komisja Rządząca, sygn. II/97b, s. 62-63.