Adam Zborowski

Adam Zborowski (ur. 31 marca 1919 w Glinianach, zm. 14 lutego 1993 w Warszawie) był polskim prawnikiem, prokuratorem oraz wiceministrem sprawiedliwości w latach 1971–1978.

Życiorys

Urodził się w Małopolsce Wschodniej w rodzinie inteligenckiej. W 1937 roku zdał egzamin maturalny, a następnie służył w Wojsku Polskim w latach 1937–1939. Brał udział w wojnie obronnej Polski, gdzie został ranny i wzięty do niewoli niemieckiej w latach 1939–1940. W 1940 roku osiedlił się w Krakowie, gdzie pracował jako robotnik w warsztatach kolejowych. Angażował się w działalność konspiracyjną w Stronnictwie Demokratycznym. W 1945 roku wstąpił do Ludowego Wojska Polskiego, gdzie zajmował się szkoleniem kadry podoficerskiej w 1 Szkolnej Dywizji Piechoty LWP. W 1946 roku opuścił wojsko i rozpoczął pracę w Biurze Prezydialnym Krajowej Rady Narodowej, gdzie był m.in. zastępcą naczelnika wydziału. W tym samym czasie rozpoczął studia w Akademii Nauk Politycznych w Warszawie oraz na Wydziale Prawa Uniwersytetu Warszawskiego (1946–1952). Pracował również w Komisji Specjalnej ds. Walki z Nadużyciami i Szkodnictwem Gospodarczym, którą kierowała Polska Partia Robotnicza (PPR). W latach 1950–1971 był zatrudniony w Prokuraturze Generalnej PRL, a w 1966 roku został prokuratorem tej instytucji.

W dalszym ciągu angażował się w struktury warszawskiego Stronnictwa Demokratycznego, pełniąc funkcje takie jak członek Prezydium oraz wiceprzewodniczący Stołecznego Komitetu SD. W latach 1971–1978 sprawował obowiązki wiceministra sprawiedliwości z rekomendacji SD.

Życie prywatne

Był ojcem aktora Wiktora Zborowskiego.

Otrzymał szereg odznaczeń, w tym Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski oraz Złoty Krzyż Zasługi. Zmarł w 1993 roku i został pochowany na cmentarzu Bródnowskim (kwatera 14A-1-1/2).