Adam Edward Leopold Wierciak (ur. 13 października 1894 w Jodłówce, zm. 17 października 1970) – pułkownik uzbrojenia, inżynier Wojska Polskiego, odznaczony Orderem Virtuti Militari.
Życiorys
Adam Edward Leopold Wierciak przyszedł na świat 13 października 1894 roku w Jodłówce, w powiecie brzeskim, w rodzinie Jakuba. 18 marca 1919 roku, jako podoficer byłych Legionów Polskich, otrzymał stopień podporucznika artylerii z datą 1 marca tego samego roku. Wówczas służył w 2 Krakowskim pułku artylerii polowej. Następnie został przydzielony do 1 pułku artylerii górskiej, gdzie brał udział w walkach podczas wojny z bolszewikami, za co został uhonorowany Orderem Virtuti Militari. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany na stopień porucznika, z datą starszeństwa 1 czerwca 1919 oraz 270. lokatą w korpusie oficerów artylerii. W 1923 roku został odkomenderowany z macierzystego pułku na studia na Politechnice Lwowskiej. Po zakończeniu nauki w 1924 roku wrócił do pułku. 1 grudnia 1924 roku awansował na kapitana, z datą starszeństwa 15 sierpnia 1924 oraz 88. lokatą w korpusie oficerów artylerii. W lipcu 1925 roku przeniesiono go do korpusu oficerów artylerii, wcielając jednocześnie do Okręgowego Zakładu Uzbrojenia Nr 1 w Warszawie oraz przydzielając do Artyleryjskiej Komisji Doświadczalnej. Następnie pełnił służbę w Instytucie Badań Materiałów Uzbrojenia (Centrala Badań Poligonowych w Rembertowie). 2 grudnia 1930 roku został awansowany na majora, z datą starszeństwa 1 stycznia 1931 oraz 7. lokatą w korpusie oficerów uzbrojenia. W marcu 1931 roku przeniesiono go do Departamentu Uzbrojenia Ministerstwa Spraw Wojskowych na stanowisko referenta. W czerwcu 1934 roku zajął stanowisko szefa wydziału w Kierownictwie Zaopatrzenia Uzbrojenia, a od 1 października tego roku był zastępcą kierownika Zaopatrzenia Uzbrojenia. Na stopień podpułkownika awansował z datą starszeństwa 19 marca 1937 oraz 5. lokatą w korpusie oficerów uzbrojenia. W marcu 1939 roku pracował w Biurze Przemysłu Wojennego MSWojsk w Warszawie jako szef Wydziału Organizacji. Podczas kampanii włoskiej pełnił funkcję szefa służby materiałowej 2 Korpusu Polskiego.
Był mężem Marii z Müllerów (1897–1953).
Zmarł 17 października 1970 roku i został pochowany na cmentarzu parafialnym przy ul. Jagiellońskiej w Zielonce (sektor E-20-18).
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 5000 (1921)
- Krzyż Niepodległości (2 sierpnia 1931)
- Krzyż Walecznych (dwukrotnie)
- Złoty Krzyż Zasługi (18 lutego 1939)
- Srebrny Krzyż Zasługi (30 listopada 1929)
- Krzyż Pamiątkowy Monte Cassino
- Oficer Orderu Imperium Brytyjskiego (Wielka Brytania)
Przypisy
Bibliografia
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2020-03-31].
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Jan Lewandowski: Zarys historji wojennej 1-go pułku artylerii górskiej. Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne, 1929, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935–1939. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego, 2003. ISBN 83-7188-691-8.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
- Piotr Żaroń: Armia Polska w ZSRR, na Bliskim i Środkowym Wschodzie. Warszawa: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1981.
- Żołnierze Niepodległości. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2020-08-16].