Adam Wielowieyski
Adam Wielowieyski (ur. 18 września 1928 w Warszawie, zm. 21 września 2015) był polskim dziennikarzem radiowym oraz reportażystą. Przez ponad 40 lat jego kariera była związana z Polskim Radiem.
Życiorys
Urodził się 18 września 1928 roku w Warszawie jako syn pułkownika Władysława Wielowieyskiego oraz Elżbiety z domu Rostworowskiej.
Od 1954 roku rozpoczął pracę jako dziennikarz i reportażysta radiowy. Pracował kolejno w Rozgłośni Polskiego Radia w Zielonej Górze (1954–1965), we Wrocławiu (1965–1974), w Białymstoku (1975) oraz w Warszawie. W stolicy, od 1975 do 1983 roku, był związany z Naczelną Redakcją Literacką Polskiego Radia. W latach 1984-1989 pełnił funkcję kierownika reaktywowanej po stanie wojennym redakcji reportaży Polskiego Radia, przywracając ją jako część Programu IV.
Wielowieyski przez wiele lat współpracował z Witoldem Zadrowskim, z którym stworzył liczne nagradzane reportaże radiowe. Niektóre z tych prac znalazły się w zbiorach „Wiedzą sąsiedzi” (1974) oraz „Odnaleźć siebie” (1979). W 1991 roku został uhonorowany Złotym Mikrofonem.
W połowie lat 90. XX wieku ciężko zachorował, co doprowadziło do utraty głosu. Zmarł 21 września 2015 roku.
Twórczość
Reportaże radiowe
- Żywioł (1968)
- Perliczki latają nisko (1969)
- Sprawa Roberta Jordana (1970)
- Przystanek przy bocznej ulicy (1973)
- Trzy opowieści o ziemi i niebie (1979)
Reportaże telewizyjne
- Proboszcz (1966)
- Mezalians (1972)
- Ptakiem bym się stała (1975)