Adam Wąsowicz
Adam Wąsowicz (zm. około 1617) był papiernikiem z Polski, który działał w Lublinie.
Stanowił on przedstawiciela trzeciego pokolenia papierników lubelskich, będąc wnukiem Jana Fajfera oraz synem Tomasza Wąsa. Przejął papiernię od matki, Elżbiety z Fajferów, która kierowała zakładem od momentu śmierci Tomasza Wąsa, co miało miejsce około 1580 roku. Tak jak w czasie, gdy ojciec był dzierżawcą zakładu, za rządów Wąsowicza papiernia dobrze prosperowała, zapewniając zadowalające dochody. Adamowi Wąsowiczowi udało się utrzymać wysokość czynszu płaconego przez ojca, wynoszącego 20 grzywien i 4 ryzy papieru na rzecz zamku starościńskiego w Lublinie, jednak ze względu na dewaluację pieniądza wartość ryzy papieru wzrosła z 36 do 45 groszy.
W okresie dzierżawy papierni przez Adama Wąsowicza (w lustracji z 1602 roku opisany jako „Adam Papiernik, syn Tomasza Wąsa”) zaszła znacząca zmiana w stosunkach prawnych: młyn papierniczy, wraz z położoną na obszarze wsi Tatary, przeszedł z uposażenia starostwa lubelskiego do kasztelanii lubelskiej. W rezultacie, w 1607 roku zmienił się znak wodny na papierze produkowanym w Lublinie, ponieważ herb starostów lubelskich Tęczyńskich Topór został zastąpiony herbem Lewart, używanym przez Firlejów. Ta zmiana umożliwiła odróżnienie papieru z zakładu lubelskiego od papieru produkowanego w Krzeszowicach, który był własnością Tęczyńskich i również nosił herb Topór.
Adam Wąsowicz najprawdopodobniej był dwukrotnie żonaty. Zmarł około 1617 roku. Po nim prowadzenie papierni przejął jego syn z pierwszego małżeństwa, Michał Wąsowicz, znany jako Straszy.
Bibliografia
Tadeusz Smołka, Adam Wąsowicz, w: Słownik biograficzny pracowników książki polskiej. Zeszyt próbny (redaktor naczelny Ksawery Świerkowski), nakładem Ministerstwa Szkolnictwa Wyższego, Łódź 1958, s. 93