Adam Wanke
Adam Wanke (ur. 24 grudnia 1906 we Lwowie, zm. 27 marca 1971 we Wrocławiu) był polskim antropologiem oraz wykładowcą na Uniwersytecie Wrocławskim.
Życiorys
Ukończył studia z zakresu filozofii na Wydziale Matematyczno-Przyrodniczym Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie w 1936 roku. W 1947 roku uzyskał stopień doktora, a od 1954 roku był docentem, a od 1957 profesorem Uniwersytetu Wrocławskiego.
Od 1946 roku pracował na Uniwersytecie Wrocławskim. W czasach reżimu stalinowskiego był prześladowany z powodu swoich antykomunistycznych poglądów, co doprowadziło do skazania go w 1950 roku na trzy lata wiezienia. Po dziewięciu miesiącach został uwolniony dzięki interwencji ówczesnego rektora Uniwersytetu Wrocławskiego, profesora Jana Mydlarskiego. Mógł jednak wrócić do pracy na uczelni dopiero po okresie odwilży gomułkowskiej.
Pełnił funkcję kierownika Zakładu Antropologii na Uniwersytecie Wrocławskim od 1956 do 1971 roku oraz pracował w Polskiej Akademii Nauk we Wrocławiu w latach 1956–1965. W latach 1965–1971 był przewodniczącym Komitetu Antropologii PAN. Dodatkowo, uczył w Wyższej Szkole Wychowania Fizycznego we Wrocławiu oraz kierował Pracownią Antropologiczną w Szpitalu Psychiatrycznym we Wrocławiu. Należał do Rady Głównej Szkolnictwa Wyższego w latach 1959–1965, a w 1965 roku założył i prowadził jako prezes Polskie Towarzystwo Biometryczne. W latach 1955–1971 był redaktorem naczelnym Materiałów i Prac Antropologicznych.
Wanke był uczniem i kontynuatorem szkoły antropologicznej Jana Czekanowskiego. Jego badania koncentrowały się na strukturze typologicznej oraz składzie antropologicznym grup ludzkich. Wprowadził i rozwijał nowe metody badawcze, takie jak stochastyczna korelacja wieloraka (1949/1950) oraz punkty odniesienia (znane jako „metoda Wankego”, 1950) oraz system typologii somatycznej człowieka. Jest autorem 35 publikacji oraz jednej monografii.
Zmarł 27 marca 1971 roku we Wrocławiu i został pochowany na Cmentarzu Grabiszyńskim we Wrocławiu.