Adam Wang, znany także jako Aron Wang (urodzony 14 sierpnia 1903 roku w Rakszawie, zmarły 3 stycznia 1963 roku w Warszawie) był polskim działaczem partyjnym i państwowym, a także inżynierem budownictwa o żydowskich korzeniach. Pełnił funkcję zastępcy przewodniczącego Państwowej Komisji Planowania Gospodarczego w latach 1950–1957 oraz Komisji Planowania przy Radzie Ministrów w latach 1957–1963.
Życiorys
Był synem Eliasza i Sary, pochodził z rodziny żydowskiej. Od 1923 do 1927 roku był członkiem lwowskiego zarządu Związku Niezależnej Młodzieży Socjalistycznej „Życie”, równocześnie angażując się w PPS-Lewicy. W latach 1927–1930 działał w Komunistycznej Partii Polski, gdzie m.in. pełnił rolę sekretarza dzielnicy w Rzeszowie. W 1927 roku ukończył studia z zakresu inżynierii mechanicznej na Politechnice Lwowskiej, a następnie pracował w Fabryce Odlewów w Suchedniowie oraz w Fabryce Maszyn S. Zweig w Rzeszowie. Od 1935 do 1939 roku był współwłaścicielem warsztatu naprawczego oraz biura technicznego w Rzeszowie. Uczestniczył w kampanii wrześniowej, a potem osiedlił się w Stanisławowie, gdzie do 1941 roku pełnił funkcję głównego inżyniera w dyrekcji przemysłu miejskiego. W latach 1941–1946 był głównym inżynierem w Fabryce nr 14 w Sosnowce.
W 1946 roku powrócił do Polski i został członkiem Polskiej Partii Robotniczej, która przekształciła się w Polską Zjednoczoną Partię Robotniczą. Był członkiem egzekutywy kół PPR/PZPR przy resorcie przemysłu i handlu oraz delegatem na II i III zjazd PZPR. W latach 1946–1947 kierował w stopniu plutonowego działem planowania w Wydziale Konsumów Szefostwa Zaopatrzenia Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego. Następnie podjął pracę w Ministerstwie Przemysłu i Handlu, gdzie był dyrektorem departamentu planowania (1947–1949) oraz szefem Komisji Opiniodawczej Gospodarki Materiałowej (1948–1949).
Od kwietnia 1949 roku pełnił funkcję dyrektora generalnego, a od grudnia 1950 do stycznia 1957 roku był zastępcą przewodniczącego Państwowej Komisji Planowania Gospodarczego. Po przekształceniu PKPG w Komisję Planowania przy Radzie Ministrów, pozostał wiceprzewodniczącym aż do swojej śmierci w styczniu 1963 roku. Kierował także Komisją ds. Gospodarki Kamieniem (od 1950), Komisją Koordynacyjną Przemysłu Okrętowego (od 1951), Komisją ds. Obrotów Kompensacyjnych (od 1954) oraz Komisją Rządową do Ustalenia Ostatecznego Przydziału Obiektów Gospodarczych Nieczynnych w Celu ich jak Najszybszego Uruchomienia (1955–1956).
Został pochowany na Alei Zasłużonych Cmentarza Wojskowego na Powązkach w Warszawie.
Przypisy
Bibliografia
Aleksander Kochański: Polska 1944–1991. Informator historyczny. Struktury i ludzie. T. 1. Warszawa: Instytut Pamięci Narodowej, 2022. ISBN 978-83-8229-465-1. [dostęp 2025-01-07].