Adam Walczak (samorządowiec)

Adam Walczak, znany również pod pseudonimami „Latarnik” i „Julian” (urodzony 25 listopada 1887 w Kruszewie, zmarł 31 marca 1940 w Łucku) – był działaczem PPS – Frakcji Rewolucyjnej oraz PPS, wiceprezydentem Łodzi i ofiarą zbrodni katyńskiej.

Życiorys

W 1901 roku rozpoczął swoją karierę zawodową jako terminator u tapicera. Dwa lata później, w 1903 roku, podjął pracę w fabryce Heinzla i Kunitzera w Widzewie, gdzie rozpoczął swoją nielegalną działalność w ramach PPS. W 1906 roku, w trakcie wielkiego lokautu, pełnił funkcję referenta Śródmieścia. Uczestniczył w kongresie partyjnym PPS – Frakcji Rewolucyjnej w Wiedniu w 1907 roku. W latach 1908–1910 był trzykrotnie aresztowany i wysyłany na tzw. wolną wysyłkę do Kalisza. Po powrocie do Łodzi w 1912 roku ponownie został aresztowany i trafił do Ozorkowa. Po wybuchu I wojny światowej został zesłany do Niemiec, gdzie pracował w kopalni węgla. W 1918 roku wrócił do Łodzi, angażując się w działalność komitetów dzielnicowych, najpierw widzewskiego, a potem chojeńskiego. Był także członkiem egzekutywy i rady naczelnej Okręgowej Komisji Rewizyjnej PPS, sądu partyjnego PPS, a także Towarzystwa Uniwersytetu Robotniczego (TUR). Dodatkowo pełnił funkcję przewodniczącego zarządu Towarzystwa Robotniczego Przyjaciół Dzieci oraz sekretarza generalnego Klasowego Związku Włókniarzy i Centralnej Komisji Klasowych Związków Zawodowych.

W 1937 roku został wybrany do Rady Miejskiej w Łodzi, a niedługo później objął stanowisko wiceprezydenta miasta. W tej roli nadzorował wydziały: Przedsiębiorstw i Aprowizacji, Przemysłowy, a także przedsiębiorstwa takie jak Kanalizacja i Wodociągi, Gazownia Miejska oraz Komunalna Kasa Oszczędności. Był przewodniczącym Komisji Dyscyplinarnej i Komisji Emerytalnej oraz członkiem zarządu Łódzkiego Towarzystwa Elektrycznego i Kolei Elektrycznej Łódzkiej. Dodatkowo angażował się w działania na rzecz najbiedniejszych dzieci, uczestnicząc w akcjach takich jak „Dar Wielkanocny”.

Po zajęciu Łodzi przez wojska niemieckie ewakuowano władze samorządowe. Po wyjeździe z miasta, w Horodle spotkał się z prezydentem Ignacym Mościckim, który podróżował do Rumunii, a Walczak otrzymał misję przetransportowania dokumentów do Lwowa. Niemniej jednak nie dotarł do celu – w październiku 1939 roku został aresztowany przez NKWD w Kamieniu Koszyrskim, a w grudniu 1939 roku osadzono go w więzieniu w Kowlu. Ostatecznie zginął w Łucku, a dokładna data jego śmierci nie jest znana; sądownie uznano, że zmarł 31 marca 1940 roku. Spoczywa na Polskim Cmentarzu Wojennym w Kijowie-Bykowni.

Adam Walczak figuruje na Ukraińskiej Liście Katyńskiej.

Życie prywatne

Był synem Tomasza Walczaka. Jego żona, Julianna, urodziła mu czworo dzieci.

Mieszkał na osiedlu im. J. Montwiłła-Mireckiego w Łodzi.

Zobacz też