Adam Walczak pseudonim „Nietoperz” (urodzony 21 października 1915 roku w Berlinie, zmarł 3 kwietnia 2003 roku w Gdańsku) – był oficerem piechoty Wojska Polskiego oraz Armii Krajowej, a także kawalerem Orderu Virtuti Militari.
Życiorys
Przyszedł na świat w rodzinie Leona i Marii z Jankowiaków. W 1919 roku, wraz z rodzicami, powrócił do Polski. W 1925 roku związał się z harcerstwem.
Od 20 września 1935 roku uczestniczył w Dywizyjnym Kursie Podchorążych Rezerwy 4 DP przy 67 pułku piechoty w Brodnicy. Następnie, od 1 października 1936 roku, kształcił się w Szkole Podchorążych Piechoty w Komorowie. Ukończył tę szkołę w październiku 1938 roku, otrzymując przydział do 77 pułku piechoty w Lidzie.
W szeregach tego pułku brał udział w kampanii wrześniowej 1939 roku. Po jej zakończeniu został internowany w Birsztanach. Udało mu się uciec z obozu dla internowanych i rozpoczął działalność w Służbie Zwycięstwu Polski. W lipcu 1942 roku został aresztowany, jednak ponownie uciekł z transportu i zgłosił się do służby w Komendzie Okręgu Wilno AK. Pełnił funkcję komendanta Obwodu Oszmiana – Południe. W Rakowie zorganizował oddział partyzancki, a w lutym 1944 roku rozpoczął działania w terenie. „Grupę Dąb” przekształcono w 13 Brygadę AK, a dowództwo nad nią objął „Nietoperz”.
W lipcu 1944 roku, na czele brygady, prowadził walki o Wilno. Udało mu się uniknąć rozbrojenia przez NKWD i zdołał przebić się z oddziałem do Puszczy Rudnickiej, a następnie do Puszczy Nackiej, gdzie rozwiązał 13 Brygadę. W styczniu 1945 roku udał się do Białegostoku, a potem do Toruń. Był poszukiwany przez Urząd Bezpieczeństwa i wielokrotnie zmieniał miejsca zamieszkania.
W 1978 roku przeszedł na emeryturę. Napisał monografię 13 Mołodeczańskiej Brygady Armii Krajowej. W 1993 roku został wybrany do Rady Naczelnej Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej.
Awanse
- podporucznik – 1938
- porucznik – 1942
- kapitan – 1944
- major – 21 lipca 1999
- podpułkownik – 20 września 1999
Ordery i odznaczenia
Pierwotny wykaz orderów i odznaczeń pochodzi z publikacji: Danuta Szyksznian, „Jak dopalał się ogień biwaku”, s. 456
- Srebrny Krzyż Virtuti Militari – 14 lipca 1944
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
- Krzyż Walecznych
- Krzyż Partyzancki
- Krzyż Armii Krajowej
- Krzyż Kampanii Wrześniowej
- Medal Zwycięstwa i Wolności
- Brązowy Medal za Zasługi dla Obronności Kraju
Uwagi
Przypisy
Bibliografia
Danuta Szyksznian: „Jak dopalał się ogień biwaku”. Szczecin: Wydawnictwo Promocyjne „Albatros”, 2009. ISBN 978-83-88038-68-6. Brak numerów stron w książce.