Adam Tadeusz Szaniawski herbu Junosza
Adam Tadeusz Szaniawski, herbu Junosza (zm. po 1793) był cześnikiem łomżyńskim, generałem majorem wojsk koronnych oraz regimentarzem partii Małopolskiej w konfederacji barskiej. W 1769 roku pełnił również funkcję porucznika znaku pancernego kasztelana kijowskiego.
Pochodził z rodziny z regionu ziemi łukowskiej, jednak z powodu zniszczeń ksiąg ziemskich i grodzkich w Łukowie, trudno jest ustalić dokładne szczegóły jego rodowodu. Być może był on krewnym Adama Kazimierza Szaniawskiego, a nawet jego bratankiem, ponieważ obaj posiadali dobra Jastków w województwie lubelskim. Jako cześnik łomżyński został wybrany sędzią kapturowym ziemi łukowskiej 6 lutego 1764 roku na sejmiku w Lublinie. Jako poseł łukowski uczestniczył w sejmie elekcyjnym i 6 września 1764 roku podpisał elekcję Stanisława Augusta Poniatowskiego z województwem lubelskim. W 1766 roku został posłem na sejm.
Był jednym z dowódców konfederacji barskiej w Wielkopolsce. W 1769 roku objął stanowisko marszałka lubelskiego konfederacji oraz dowódcy zgrupowania kaliskiego. Po bitwie pod Dobrą w 1770 roku został wzięty do niewoli przez Rosjan. O jego uwolnienie zabiegał sam król, jednak spotkał się z odmową ze strony rosyjskiego posła. Szaniawski został zesłany 22 sierpnia 1770 roku z Kijowa do Kazania, gdzie przebywał prawdopodobnie przez 5 lat. Nie wiadomo, kiedy dokładnie wrócił z Rosji, lecz na pewno był w kraju w połowie 1776 roku, kiedy to wraz z żoną próbował spłacić swoich wierzycieli. Występując jako cześnik łomżyński, a później tylko jako pułkownik, od 1780 roku pozostawał w separacji z żoną, która występowała jako właścicielka Jastkowa. Nazwisko Szaniawskiego pojawia się w aktach lubelskich jeszcze w 1793 roku.
Bibliografia
- Andrzej Haratym, Adam Szaniawski h. Junosza w Polski Słownik Biograficzny tom XLVI, wyd. 2009–2010, wersja elektroniczna
- Henryk P. Kosk, Generalicja polska tom II, wyd. Pruszków 2001