Adam Szybowski (ur. 4 lutego 1923 w Skawinie, zm. 28 stycznia 2001 w Krakowie) był polskim śpiewakiem operowym (baryton) oraz pedagogiem.
Życiorys
Był jednym z dwanaściorga dzieci Jana Szybowskiego, który pełnił funkcję organisty w Skawinie, oraz jego żony Karoliny z d. Włodarczyk. W trakcie II wojny światowej, w styczniu 1943 roku, został aresztowany z powodu działań swojego brata Antoniego, poszukiwanego przez Gestapo. Po osadzeniu w więzieniu Montelupich, chorował na tyfus. Kiedy SS-man wyczytał jego nazwisko z listy skazanych na egzekucję, nieprzytomny nie zareagował, co ostatecznie uratowało mu życie. Następnie był więźniem niemieckich obozów koncentracyjnych w Gross-Rosen, a później w Mittelbau-Dora, który dostarczał niewolniczej siły roboczej dla pobliskiej podziemnej fabryki zbrojeniowej. Po wojnie, w 1948 roku, rozpoczął studia w klasie śpiewu Włodzimierza Kaczmara w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Krakowie, którą ukończył z dyplomem w 1954 roku. Już w trakcie studiów został solistą w Państwowej Filharmonii w Krakowie oraz w Chórze Polskiego Radia.
Na scenie Krakowskiego Teatru Muzycznego zadebiutował 13 października 1954 roku w operze „Rigoletto” Giuseppe Verdiego, w momencie jej „powojennych narodzin”. W tej instytucji występował przez 18 lat (do 1972 roku), wykonując wszystkie główne partie barytonowe w 18 operach. Były to m.in.: „Rigoletto” (postać: Monterone), „Halka” Stanisława Moniuszki (Janusz), „Lakmé” Léo Delibesa (Fryderyk), „Don Pasquale” Gaetana Donizettiego (Doktor Malatesta), „Gianni Schicchi” Giacomo Pucciniego (Marto), „Zamek księcia Sinobrodego” Béli Bartóka (Sinobrody), „Uprowadzenie z seraju” Wolfganga Amadeusza Mozarta (Selim Basza), „Carmen” Georges Bizeta (Escamillo), „Joanna d’Arc na stosie” Artura Honeggera (Jan Luksemburski, Głos), „Così fan tutte” W.A Mozarta (Gulielmo), „Dama pikowa” Piotra Czajkowskiego (Książę Jelecki), „Łucja z Lammermooru” G. Donizettiego (Lord Henryk Ashton), „Odprawa posłów greckich” Witolda Rudzińskiego (Antenor), „Faust” Charles’a Gounoda (Walenty), „Kynolog w rozterce” Henryka Czyża (Kynolog), „Fra Diavolo” Daniela Aubera (Lord Kookburn), „Borys Godunow” Modesta Musorgskiego (Andrzej Szczełkałow), „Marta albo jarmark w Richmondzie” Friedricha Flotowa (Plumkett).
Na krakowskiej scenie wystąpił w około 1500 przedstawieniach. Łącznie z innymi polskimi scenami operowymi, wykonał 43 partie barytonowe. Artysta poświęcił swoje najlepsze lata operze krakowskiej, odrzucając propozycje współpracy z dyrekcjami oper w Poznaniu, Łodzi, Bytomiu, Gdańsku czy Wrocławiu, które oferowały mu znacznie lepsze warunki.
Występował również jako solista w licznych barokowych utworach wokalno-instrumentalnych podczas koncertów Capelli Cracoviensis od momentu jej powstania w 1970 roku. Oprócz Polski, występował także na scenach zagranicznych, w takich krajach jak Anglia, Francja, Włochy, Niemcy oraz w krajach byłego ZSRR.
W 1966 roku podjął pracę pedagogiczną w krakowskiej Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej. W 1993 roku uzyskał tytuł profesora wokalistyki. Wśród jego studentów znaleźli się m.in. Andrzej Biegun, Maciej Gallas, Marek Rzepka i Monika Swarowska-Walawska. Adam Szybowski zmarł w Krakowie 28 stycznia 2001 roku i został pochowany na cmentarzu Rakowickim (kwatera LXXIII, rząd 17, grób nr 9).
Za swoje osiągnięcia artystyczne i pedagogiczne otrzymał m.in. Złotą Odznakę m. Krakowa, Nagrodę Ministra Kultury i Sztuki oraz Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski.
Życie prywatne
Adam Szybowski był żonaty i miał dzieci. Wśród jego rodzeństwa był również brat Jan Szybowski (1913-1992), który został księdzem, oraz Tadeusz Szybowski (1932-2019), aktor teatralny i filmowy. Jego ojciec, Jan Szybowski, został aresztowany za kontakty z ruchem oporu podczas II wojny światowej i zmarł w obozach koncentracyjnych w Płaszowie oraz Mauthausen.
Odznaczenia
Złota Odznaka m. Krakowa, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski.