Adam Sztark

Adam Sztark SJ (30 lipca 1907 w Zbiersku – 19 grudnia 1942 koło Słonimia) był polskim duchownym katolickim, Sługą Bożym Kościoła katolickiego oraz pierwszym polskim jezuitą, który otrzymał medal Sprawiedliwy wśród Narodów Świata.

Życiorys

Urodził się jako syn Władysława i Teresy z domu Gałęcka. Po ukończeniu Gimnazjum im. Asnyka w Kaliszu w 1924 roku, wstąpił do zakonu jezuitów w Starej Wsi. Święcenia kapłańskie otrzymał w czerwcu 1936 roku, a następnie rozpoczął pracę jako administrator w sanktuarium maryjnym w Żyrowicach, znajdującym się koło Słonima na Polesiu. Pełnił również funkcję kapelana w lokalnym szpitalu oraz duszpasterza w klasztorze sióstr Niepokalanego Poczęcia.

W obliczu wybuchu II wojny światowej stał się ofiarą represji ze strony III Rzeszy. Z relacji świadków wynika, że z ambony nawoływał do pomocy Żydom, zbierał fundusze i kosztowności na ich rzecz wśród parafian oraz organizował dla nich aryjskie papiery. Ocalone żydowskie dzieci, które znalazł na ulicy, przyjmował i ukrywał na plebanii.

Został aresztowany 18 grudnia 1942 roku, a następnego dnia został rozstrzelany przez Niemców. Egzekucja miała miejsce pod wzgórzem Pietralewickim koło Słonimia. Według świadków, w chwili śmierci wznosił okrzyki: „Niech żyje Chrystus Król, niech żyje Polska. Ojcze, przebacz im, bo nie wiedzą, co czynią!”

8 marca 2001 roku izraelski Instytut Jad Waszem w Jerozolimie przyznał mu medal Sprawiedliwy wśród Narodów Świata.

Proces beatyfikacyjny

Adam Sztark był jednym z 122 Sług Bożych, wobec których 17 września 2003 roku rozpoczął się drugi proces beatyfikacyjny, dotyczący drugiej grupy polskich męczenników z czasów II wojny światowej. Na mocy decyzji Księży Jezuitów, z procesu wyodrębniono przedstawicieli tego zakonu z obu prowincji. Obecnie proces beatyfikacyjny prowadzony jest pod tytułem Sprawa beatyfikacji Sług Bożych ks. Adama Sztarka i XVI towarzyszy.