Adam Szczurowski
Adam Szczurowski (ur. 24 maja 1924 w Krakowie, zm. 16 stycznia 2009) był polskim inżynierem górnictwa, działaczem państwowym oraz partyjnym, a także profesorem nadzwyczajnym doktor nauk technicznych. Pełnił funkcję byłego prezesa Wyższego Urzędu Górniczego oraz Głównego Instytutu Górnictwa, a w latach 1983–1990 był przewodniczącym Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Katowicach.
Życiorys
Był synem Zygmunta i Ireny. W 1939 roku ukończył gimnazjum w Chrzanowie, po czym rozpoczął pracę w Kopalni „Siersza”. W 1942 roku został wysiedlony do Krakowa, gdzie ukończył szkołę zdobywając tytuł technika mechanika i pracował jako kreślarz. Od 1943 roku był aktywny w grupie Armii Krajowej „Żelbet”. Podjął naukę w podziemnej Akademii Górniczej w Krakowie, a w 1948 roku uzyskał dyplom inżyniera górniczego. W trakcie studiów pracował jako asystent w Zakładzie Górnictwa AG. W 1976 roku obronił doktorat na swojej uczelni, specjalizując się w zagrożeniach metanowych w górnictwie. 14 września 1978 roku otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego nauk technicznych. Był autorem i współautorem wielu publikacji naukowych oraz współautorem przynajmniej kilku patentów.
Następnie pracował w Kopalni „Dymitrow” w Bytomiu, gdzie awansował na kierownika robót górniczych. Od 1953 roku był zatrudniony w Głównym Instytucie Górnictwa w Katowicach, gdzie pełnił funkcję kierownika sekcji. W późniejszych latach był naczelny inżynierem Kopalni „Brzeszcze” oraz dyrektorem naczelnym Kopalni „Bierut”. W latach 1957–1973 pełnił rolę dyrektora technicznego w Rybnickim Zagłębiu Węglowym, a w 1974 roku przez kilka miesięcy był prezesem Wyższego Urzędu Górniczego. Od października 1974 roku do lipca 1975 roku był naczelnym dyrektorem Zabrzańskiego Zjednoczenia Przemysłu Węglowego oraz prezesem Górnika Zabrze od listopada 1974 do października 1975 roku. Od lipca 1975 roku do lipca 1980 roku pełnił funkcję naczelnego dyrektora Głównego Instytutu Górniczego w Katowicach.
W 1961 roku przystąpił do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Był członkiem Komitetu PZPR w Katowicach oraz egzekutywy Komitetu Powiatowego w Wodzisławiu Śląskim. W 1974 roku został pełnomocnikiem rządu ds. szkód górniczych. Zasiadał w Wojewódzkiej Radzie Narodowej w Katowicach, gdzie 28 grudnia 1983 roku objął stanowisko przewodniczącego jej Prezydium, które zajmował do 1990 roku. Przez wiele lat aktywnie działał również w Stowarzyszeniu Inżynierów i Techników Górnictwa.
Otrzymał odznaczenia: Srebrny Krzyż Zasługi (1954) oraz Złoty Krzyż Zasługi (1955). Zmarł i został pochowany na cmentarzu w Rybniku.