Adam Ryszard Sudoł
Adam Ryszard Sudoł (urodzony 7 lipca 1947 roku) w Dębowej Łące koło Torunia, jest historykiem oraz politologiem.
Ukończył liceum pedagogiczne, studium nauczycielskie oraz Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu. Uzyskał tytuł magistra historii w 1977 roku, a doktorat z zakresu historii, stosunków międzynarodowych i dyplomacji w 1981 roku. Habilitację uzyskał w 1987 roku, a w 1990 roku został profesorem nadzwyczajnym, natomiast tytuł profesora przyznano mu w 1999 roku przez Akademio Internacia de la Sciencoj (AIS). Jest doktorem habilitowanym i profesorem na Uniwersytecie Kazimierza Wielkiego w Bydgoszczy. Przez wiele lat był nauczycielem oraz dyrektorem szkół w Toruniu i pełnił funkcje w władzach Bydgoskiej Szkoły Wyższej.
Jako historyk zajmuje się służbą zagraniczną oraz Polonią. Jest pomysłodawcą i założycielem Muzeum Dyplomacji i Uchodźstwa Polskiego w Bydgoszczy, które jest jedyną instytucją tego rodzaju w Polsce, a jak się później okazało, także na świecie. W 2008 roku w ramach Muzeum powstał Ośrodek Badań i Dokumentacji Polskiej Służby Konsularnej oraz Stowarzyszenie „Pro Diplomatio” przy Uniwersytecie Kazimierza Wielkiego. Pełnił również funkcję Honorowego Kustosza Muzeum oraz Ambasadora Kultury Włoskiej. Jest wykładowcą w Międzynarodowym Studium Dyplomatycznym i autorem licznych publikacji dotyczących polskiej służby dyplomatycznej i konsularnej oraz Polonii. Organizował krajowe i międzynarodowe konferencje naukowe dotyczące służby zagranicznej i Polonii. Pełnił funkcję prezesa Bydgoskiego Towarzystwa Naukowego w latach 1998-2001 oraz Towarzystwa Polsko-Włoskiego w latach 2002-2003. Był wiceprezesem Fundacji Polsko-Amerykańskiej oraz członkiem (i byłym wiceprezesem) Rady Naukowej Światowej Rady Badań nad Polonią. Należy także do Polskiego Towarzystwa Historycznego oraz Kapituły Nagrody za wybitne osiągnięcia polonijne. Pełnił rolę przewodniczącego na poziomie województwa kujawsko-pomorskiego w Ogólnopolskiej Olimpiadzie Historycznej „Losy Polaków po 17 września 1939 roku”. Był współorganizatorem międzynarodowych konferencji naukowych oraz spotkań przedstawicieli emigracji z całego świata.
W ciągu swojej kariery wypromował dziewięciu doktorów oraz ponad 500 magistrów.
Jest autorem wielu książek, w tym: Jak Polska nie mogła być Polską. Kulisy IV rozbioru (1993), Początki sowietyzacji Kresów Wschodnich (1997), Sowietyzacja Kresów Wschodnich (red.) (1998), Karol Poznański – ostatni konsul generalny II Rzeczypospolitej (1998) oraz współredaktorem „Rocznika Polonii”. Napisał dziesiątki artykułów naukowych oraz referatów na konferencje krajowe i zagraniczne, a także stworzył wiele haseł do monumentalnego dzieła, jakim jest Encyklopedia polskiej emigracji i Polonii, t. I-V (2000-2005) pod redakcją Kazimierza Dopierały.
Odznaczenia:
- Brązowy Krzyż Zasługi, nr legitymacji: 222-85-8, data nadania: 30.01.1985
- Srebrny Krzyż Zasługi, nr legitymacji: 105-97-52, data nadania: 20.06.1997
- Medal POLONIA TECHNICA nadany przez Stowarzyszenie Inżynierów i Techników Polskich w USA, Nowy Jork, 20.10.2001
- Medal Komisji Edukacji Narodowej (2009)
- Odznaka Honorowa „Bene Merito” (2014)
- Odznaka Missio Reconciliationis, 13 listopada 2015
- Medal Prezydenta Miasta Bydgoszczy z dnia 22.06.2023 (nr 2015/M/2023)
- Medal Honorowy Uniwersytetu Kazimierza Wielkiego CASIMIRUS MAGNUS nadany decyzją nr 056/2023 z dnia 22.06.2023
- Medal Marszałka Województwa Kujawsko-Pomorskiego „Unitas Duras Palatinatus Cuiaviano-Pomeraniensis” z dnia 22.06.2023
Przypisy: