Adam Suchoński (urodzony w 1933 roku w Żywcu) to polski historyk, który specjalizuje się w dydaktyce historii; jest nauczycielem akademickim związanym z Uniwersytetem Opolskim.
Życiorys
Adam Suchoński pochodzi z Żywca, gdzie ukończył liceum ogólnokształcące. W latach 1951–1955 studiował historię na Uniwersytecie Jagiellońskim, gdzie obronił pracę magisterską na temat działalności Mikołaja Komorowskiego na pograniczu polsko-węgierskim w XV wieku, pod opieką profesora Jana Dąbrowskiego. Po zakończeniu studiów rozpoczął pracę jako nauczyciel, a później jako inspektor szkolny ds. kultury i oświaty dorosłych w Niemodlinie. W 1959 roku, w uznaniu za heroiczne uratowanie tonącego chłopca z zimnej wody, przeniesiono go do Opola, gdzie przez pięć lat nauczał historii w Liceum Ogólnokształcącym dla Pracujących oraz w liceum korespondencyjnym.
W 1961 roku podjął pracę na Wyższej Szkole Pedagogicznej w Opolu, gdzie wykładał metodykę nauczania historii oraz historię nowożytną i najnowszą. W marcu 1968 roku, w czasie protestów studenckich, pełnił rolę I sekretarza Komitetu Uczelnianego PZPR. W 1969 roku uzyskał tytuł doktora nauk humanistycznych w dziedzinie historii na podstawie pracy dotyczącej przygotowania kandydatów do studiów historycznych w Wyższej Szkole Pedagogicznej, napisanej pod kierunkiem profesora Tadeusza Słowikowskiego. Habilitację uzyskał w 1983 roku na Wyższej Szkole Pedagogicznej w Krakowie, a jej promotorem był profesor Słowikowski. Tematem jego pracy habilitacyjnej była rola szkolnych programów telewizyjnych w nauczaniu i uczeniu się historii. W 1991 roku otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego, a pięć lat później profesora zwyczajnego.
Suchoński należy do grona czołowych polskich dydaktyków historii. Przez niemal każdą rok uczestniczył w badaniach w Międzynarodowym Instytucie Podręczników Szkolnych w Brunszwiku, który organizował wiele konferencji międzynarodowych w Opolu i Krzyżowej. Bierze aktywny udział w pracach Międzynarodowego Stowarzyszenia Dydaktyków Historii oraz w wielu konferencjach zagranicznych. Dzięki swojej renomie jest zapraszany do wygłaszania wykładów w różnych krajach Europy, takich jak Niemcy, Litwa, Słowacja, Czechy i Węgry. Brał również udział jako recenzent w kilku przewodach habilitacyjnych za granicą.
Od 2002 roku jest członkiem oraz przewodniczącym (ze strony polskiej) Polsko-Litewskiej Komisji Podręcznikowej.
Pełnione funkcje na Uniwersytecie Opolskim
1972–2008 – kierownik Zakładu Dydaktyki Historii
1973–1975 – wicedyrektor Instytutu Historii WSP
1975–1977 – dyrektor Instytutu Historii
1983–1987 – prodziekan Wydziału Filologiczno-Historycznego WSP ds. studentów zaocznych
1986–1990 – prorektor ds. dydaktycznych WSP
1996–2005 – dyrektor Instytutu Historii
Wybrane publikacje
Dydaktyka historii, wyd. PWN, Warszawa 1993. Współautor: Jerzy Maternicki
Józef Piłsudski i jego współpracownicy, wyd. UO, Opole 1999
Nauczanie historii na terenach mieszanych etnicznie, wyd. Dom Współpracy Polsko-Niemieckiej, Gliwice-Opole 1999
Papież Jan Paweł II w polskich i zagranicznych podręcznikach do nauczania historii, wyd. UO, Opole 2003
Wykorzystywanie telewizyjnych programów dydaktycznych, wyd. WSP, Opole 1993
Tradycje polskiego ruchu robotniczego, wyd. Książka i Wiedza, Warszawa 1978
Nagrody
Nagroda „Trybuny Ludu” (1977)
Nagroda im. Karola Miarki (2007)
Przypisy
Bibliografia
Prof. zw. dr hab. Adam Wiktor Suchoński, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2009-01-25].
Stanisław Nicieja, Alma Mater Opoliensis. Ludzie, fakty, wydarzenia, Opole 2004.