Adam Steinborn

Adam Feliks Roman Steinborn

Adam Feliks Roman Steinborn (ur. 30 maja 1903 w Toruniu, zm. 12 marca 1982 w Warszawie) był handlowcem oraz żołnierzem Armii Krajowej.

Życiorys

Był synem Ottona Steinborna i Heleny Tomiły z Kawczyńskich, którzy byli prominentnymi działaczami niepodległościowymi na Pomorzu. Jako uczeń gimnazjum angażował się w młodzieżowe organizacje wolnościowe, takie jak Towarzystwo Tomasza Zana oraz drużyna skautów imienia Zawiszy Czarnego. Wziął również udział w wojnie polsko-bolszewickiej jako harcerz-ochotnik w 1920 roku. Ukończył studia w Wyższej Szkole Handlowej w Warszawie w 1925 roku, a w latach 1927–1930 pracował jako asystent w Katedrze Geografii Ekonomicznej. Ukończył Szkołę Podchorążych Rezerwy w Grudziądzu w 1926 roku, a w 1928 roku uzyskał stopień podporucznika rezerwy.

Od 1936 roku zatrudniony był w Krajowej Hurtowni Herbaty „Szumilin” w Warszawie, która w czasie wojny przekształciła się w Rejonową Hurtownię Aprowizacyjną nr XXIII, odpowiedzialną za pakowanie i dystrybucję artykułów żywnościowych „na kartki”. W latach 1938–1944 pełnił funkcję dyrektora tej firmy. W latach 30. zajmował różne stanowiska w organizacjach zawodowych, takich jak Zgromadzenie Kupców Polskich, Polska Centrala Importu Kawy, Izba Przemysłowo-Handlowa, Kompania Handlu Zamorskiego oraz Zrzeszenie Hurtowników Kolonialnych.

Zmobilizowany jako podporucznik artylerii w sierpniu 1939 roku, po klęsce we wrześniu wrócił do Warszawy 8 października. Od listopada 1939 roku brał udział w działaniach Związku Walki Zbrojnej, a następnie został zaprzysiężonym oficerem kontrwywiadu Armii Krajowej (Komenda Główna, Oddział II, Referat 997). Do stycznia 1945 roku pracował w Oddziale Osłonowym Sztabu Obszaru Zachodniego AK. Swoją służbę wojskową zakończył w stopniu kapitana.

Po wojnie był dyrektorem firmy zajmującej się handlem krajowym i zagranicznym „Transactor”, co doprowadziło do jego aresztowania i uwięzienia w latach 1949–1953. Po 1957 roku powrócił do handlu zagranicznego, pracując do 1980 roku w „Metalexporcie”. W latach 60. wykładał w Szkole Głównej Planowania i Statystyki.

19 kwietnia 1927 roku ożenił się z Janiną z Mieszkowskich. Mieli troje dzieci: Bożenę, Elżbietę Joannę oraz Grzegorza Bogusza.

Ordery i odznaczenia

Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari (10 listopada 1944)
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1973)
Krzyż Walecznych (4 lipca 1943)
Złoty Krzyż Zasługi z Mieczami (1 stycznia 1945)

Bibliografia

A. Steinborn, Krajowa Hurtownia Herbaty, dawniej Towarzystwo M. Szumilin podczas wojny, „Rocznik Warszawski” 1979, t. XV, s. 369–381.
A. Steinborn, Wspomnienia z lat 1939–1945, „Rocznik Warszawski” 1987, t. XIX, s. 151–187.
K. Leski, Życie niewłaściwie urozmaicone, Warszawa 1989, s. 165–167, 173–179, 200, 402–404, 418, 476.
J. Szews, Filomaci Pomorscy, Warszawa 1992.
Adam Steinborn, [w:] Polski Słownik Biograficzny, z. 177. Kraków 2005, s. 309–311.
Otton Steinborn i Helena Steinbornowa, [w:] Polski Słownik Biograficzny, z. 177. Kraków 2005, s. 311–315.
Wywiad i kontrwywiad Armii Krajowej, red. W. Bułhak, Warszawa 2008, s. 302.
M. Wójcik, Baronówna. Na tropie Wandy Kronenberg – najgroźniejszej polskiej agentki, Kraków 2018 (rozdział 18: Ryzykowna partia herbaciarza, s. 150–159).
W. Königsberg, AK 75. Brawurowe akcje Armii Krajowej, Kraków 2017 (rozdział: Metoda na rozmówcę, s. 323–326).