Adam Sokołowski (ur. 12 września 1898 w Zakopanem, zm. 1 lutego 1984 w Krakowie) był polskim lekarzem, taternikiem, alpinistą oraz działaczem na rzecz ochrony przyrody.
Życiorys
Był synem Stanisława Sokołowskiego i Agnieszki z Walczaków, a także bratem Mariana, Stanisława, Witolda, Jana oraz Zofii. Jego córką jest znana botaniczka Alicja Sokołowska-Kulczycka. Adam Sokołowski spoczął na Cmentarzu Zasłużonych na Pęksowym Brzyzku.
W latach 1917–1918 walczył w Albanii w armii austriackiej, a następnie brał udział w obronie Lwowa. Do 1921 roku był żołnierzem Wojska Polskiego. Studiował medycynę na Uniwersytecie Jagiellońskim, uzyskując dyplom w 1926 roku. W 1947 roku uzyskał tytuł docenta, a w latach 1948–1960 pełnił funkcję zastępcy kierownika oddziału Instytutu Reumatologicznego w Krakowie. W 1956 roku został profesorem nadzwyczajnym, a cztery lata później objął stanowisko dyrektora tego instytutu.
Na początku dwudziestolecia międzywojennego Sokołowski był jednym z czołowych wspinaczy w Tatrach. Jego najczęstszymi partnerami wspinaczkowymi byli brat Marian, Stefan Makowski, Jan Kazimierz Dorawski oraz Kazimierz Piotrowski. Razem z Karolem Wallishem, Dorawskim, Kazimierzem Mischke i innymi, tworzył grupę taterników znaną jako Sokołowszczyzna, skupioną wokół Mariana. W latach 1925–1927 był członkiem zarządu Sekcji Turystycznej PTT, a następnie aktywnie działał w Sekcji Taternickiej AZS w Krakowie, gdzie w latach 1932–1935 pełnił funkcję prezesa. W 1934 roku wspinał się również w Alpach.
Od 1925 roku publikował artykuły na temat Tatr w „Taterniku”, a od 1934 roku podejmował dyskusje na temat ochrony przyrody w takich czasopismach i gazetach jak „Głos Narodu”, „Czas”, „Taternik” czy „Polska Zbrojna”.
Adam Sokołowski został pochowany na cmentarzu Rakowickim w Krakowie (kwatera AA-płd.-11).
Osiągnięcia wspinaczkowe
- pierwsze wejście północną ścianą Koziego Wierchu (1921, z bratem Marianem),
- powtórzenie przejścia południową ścianą Zamarłej Turni (1923, z Marianem),
- pierwsze wejście lewą częścią wschodniej ściany Mięguszowieckiego Szczytu Wielkiego (1924),
- pierwsze wejście północno-zachodnim żebrem Zasłonistej Turni (1924),
- drugie przejście południowej ściany Batyżowieckiego Szczytu (1924, ze Zbigniewem i Jerzym Rzepeckimi oraz Stefanem Makowskim),
- drugie przejście południowej ściany Małego Lodowego Szczytu (1924, z Rzepeckimi i Makowskim),
- trzecie przejście południowej ściany Lodowej Kopy (1925, z Janem Kazimierzem Dorawskim),
- pierwsze zimowe przejście ze Świnicy na Zawrat (1924, z Marianem oraz Markiem Korowiczem),
- pierwsze zimowe przejście Czarnymi Ścianami (1924, z Marianem oraz Kazimierzem Mischke),
- pierwsze zimowe przejście z Bańdziocha przez północną ścianę na Mięguszowiecki Szczyt Wielki (1925, z Dorawskim i Kazimierzem Piotrowskim),
- pierwsze zimowe wejście północno-wschodnim żlebem Świnicy (1925),
- pierwsze zimowe wejście na Żabiego Mnicha (1925).