Adam Siemaszko (urodzony 26 marca 1905 w Moskwie, zmarły 20 stycznia 1993 w Warszawie) był polskim rzeźbiarzem oraz grafikiem.
Życiorys
Urodził się 26 marca 1905 w rodzinie Michała i Marii z Pisanków (1874–1933). W latach 1914–1921 mieszkał w Niżnym Tagilu, gdzie od 1918 roku pracował jako robotnik w lokalnej fabryce. W 1922 roku przyjechał do Warszawy, gdzie do 1926 roku uczęszczał do Miejskiej Szkoły Sztuk Zdobniczych i Malarstwa. Następnie, w latach 1926–1933, kształcił się w pracowni rzeźby prof. Tadeusza Breyera w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Specjalizował się między innymi w karykaturach rzeźbiarskich. Od 1927 roku jego prace były wystawiane w Zachęcie oraz w Instytucie Propagandy Sztuki. W 1928 roku jego rzeźba Jan Kiliński zdobyła IV nagrodę w konkursie na portrety wybitnych Polaków. W latach 1931–1932 odbył służbę wojskową w Szkole Podchorążych w Śremie. W latach 1931–1939 pełnił funkcję kierownika artystycznego czasopisma Podchorąży, a w latach 1934–1939 pisma Promień Słońca. 22 czerwca 1933 roku ożenił się z Zofią z Budzyńskich. Wraz z żoną w 1939 roku był współautorem dekoracji na statkach MS Sobieski i MS Chrobry. W 1937 roku uczestniczył w Międzynarodowej Wystawie „Sztuka i Technika w obecnych czasach” w Paryżu, gdzie otrzymał Złoty Medal za model twierdzy w Zamościu oraz Złoty Medal za Orły-Światowidy, rzeźby wykonane w blasze miedzianej do Pawilonu Polskiego. Zaprojektował również plakat Do broni! Zwarci i zjednoczeni zwyciężymy wroga. Był członkiem Związku Zawodowego Artystów Rzeźbiarzy.
Po agresji ZSRR na Polskę, jako podporucznik rezerwy, trafił do niewoli radzieckiej. Został internowany w obozie w Starobielsku, jednak w wyniku wymiany jeńców znalazł się w obozie oficerskim w Murnau, gdzie angażował się w obozowym teatrze, projektując scenografie do przedstawień. W latach 1940–1945 stworzył drewniany ołtarz do kaplicy obozowej. Do Warszawy powrócił w 1946 roku. W latach 1946–1970 pracował jako kierownik artystyczny i ilustrator w redakcji czasopisma Radio i Telewizja. Za projekt architektoniczny wnętrza i kolorystyki Pawilonu Przemysłu Ciężkiego na Wystawie Ziem Odzyskanych we Wrocławiu otrzymał Srebrny Krzyż Zasługi. W latach 1958–1974 kierował Pracownią Plastyczną w Studio Miniatur Filmowych w Warszawie, a w latach 1960–1964 wykładał na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej. W 1962 roku współpracował przy projekcie ratowania świątyni Abu Simbel nad Nilem. W latach 1967–1970 był projektantem w Przedsiębiorstwie Państwowym „Jubiler”. Po przejściu na emeryturę tworzył liczne prace w metalu i ceramice oraz medale.
Zmarł 20 stycznia 1993 w Warszawie i został pochowany na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 155b-1-8,9). Opiekę nad spuścizną po małżeństwie Siemaszków sprawują Marianna Sankiewicz-Budzyńska i Gustaw Budzyński.
Ordery i odznaczenia
Srebrny Krzyż Zasługi (26 października 1949)
Wybrane Dzieła
Hocki Klocki, 1930.
Karykatura Marszałka Józefa Piłsudskiego, 1931.
Jamnik, lata 50. XX wieku.
Medal z okazji nadania Szkole Podstawowej nr 9 w Warszawie imienia Generała Grota-Roweckiego, 1984.
Przypisy
Linki zewnętrzne
Muzeum Prac Ocalałych Zofii Budzyńskiej-Siemaszkowej i Adama Siemaszko. muzeumzofiiiadama.pl. [dostęp 2013-10-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (29 października 2013)].