Adam Salamonowicz (ur. 9 grudnia?/21 grudnia 1893 w Kijowie, zm. po 1966, prawdopodobnie w Kisłowodsku) – podpułkownik Armii Czerwonej oraz generał brygady Ludowego Wojska Polskiego.
Życiorys
Ukończył szkołę średnią w Kijowie oraz studia medyczne na uniwersytecie w Charkowie (1917). Od kwietnia 1917 roku pełnił funkcję lekarza wojskowego, początkowo w 273 Pułku Strzeleckim, który walczył na froncie zachodnim z Niemcami. W lutym 1918 został zdemobilizowany, jednak już w kwietniu tego samego roku wstąpił do Armii Czerwonej, gdzie objął stanowisko starszego lekarza w 292 Pułku Strzeleckim na froncie południowym. Później pracował m.in. jako lekarz w 4 Samodzielnym Batalionie Pracy, biorąc udział w wojnie domowej w Rosji. W latach 1922–1941 był w rezerwie, pracując jako lekarz cywilny, a po ataku Niemców na ZSRR został ponownie zmobilizowany. W 1943 roku awansował na podpułkownika i objął stanowisko szefa polowego punktu ewakuacyjnego 1 Armii Uderzeniowej.
Od kwietnia 1944 roku służył w Wojsku Polskim jako szef wydziału Szefostwa Służby Zdrowia 1 Armii WP. Od 18 sierpnia 1944 roku był pułkownikiem, a od 4 listopada 1944 roku szefem Służby Zdrowia 1 Armii WP. W czerwcu 1945 roku został zastępcą szefa Służby Zdrowia WP, a następnie zastępcą szefa Departamentu Służby Zdrowia Ministerstwa Obrony Narodowej. Od maja 1946 roku pełnił funkcję konsultanta-doradcy szefa tego departamentu oraz był jednocześnie generałem brygady. W grudniu 1946 roku wyjechał do ZSRR, gdzie do przejścia w stan spoczynku w 1956 roku był lekarzem wojskowym w Kisłowodsku.
Odznaczenia
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1945)
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
- Order Krzyża Grunwaldu III klasy
- Złoty Krzyż Zasługi (1944)
- Order Czerwonej Gwiazdy (1943)
- Order Wojny Ojczyźnianej I stopnia
- Medal „Za zasługi bojowe” (1942)
- I inne.
Bibliografia
Janusz Królikowski, Generałowie i admirałowie Wojska Polskiego 1943-1990 t. III: M-S, Toruń 2010, s. 360-361.