Adam Sałaciński
Adam Sałaciński (ur. 29 marca 1895 w Piotrkowie, zm. 13 marca 1916 w Fröhlichsdorfie) był ułanem Legionów Polskich, działaczem na rzecz niepodległości oraz kawalerem Orderu Virtuti Militari.
Życiorys
Urodził się 29 marca 1895 roku w Piotrkowie, który wówczas pełnił rolę stolicy guberni piotrkowskiej. Był synem Walentego i Marii z Linków. Ukończył sześć klas szkoły realnej i był członkiem Polskiej Partii Socjalistycznej (PPS).
W październiku 1914 roku zgłosił się do Legionów Polskich, gdzie został przydzielony do 3 szwadronu 1 pułku ułanów. W 1916 roku służył w plutonie dowodzonym przez podporucznika Śmigielskiego. 13 marca 1916 roku uczestniczył w patrolu swojego plutonu, który wpadł w zasadzkę zorganizowaną przez Rosjan. W trakcie walki został ranny ułan Kazimierz Bajgrowicz. Część plutonu walczyła z nieprzyjacielem, podczas gdy inna grupa przygotowywała nosze do transportu rannego. Zgodnie z raportem dowódcy szwadronu, podczas wycofywania się w kierunku pozycji austriackich, oddział został zaatakowany przez 60–70 Rosjan. W wyniku walki ranny został również ułan Woyna. Pluton otoczyli Rosjanie na bagnach w lesie żydowskim w pobliżu Fröhlichsdorfu. Wachmistrz Tadeusz Ostrowski, dowodzący strażą tylną, nakazał dalszy odwrót, sam jednak postanowił opóźnić atak Rosjan, dając szansę plutonowi na przejście przez otwartą przestrzeń bagna. W obliczu tak licznego ataku, Ostrowski, po walce z dwoma Rosjanami, zabił jednego z nich, a następnie popełnił samobójstwo strzałem w skroń. Pozostali ułani kontynuowali walkę. Adam Sałaciński został ranny w nogę, ale nadal bronił się rewolwerem, aż został śmiertelnie raniony bagnetem i strzałem w usta. Ranny był także ułan Kasprzykowski, który padł ofiarą ataku dwóch Rosjan; jeden z nich, widząc jego rany, strzelił do niego, lecz nie trafił i odszedł, myśląc, że go zabił.
Za swoją odwagę Adam Sałaciński otrzymał Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari. Jego miejsce spoczynku pozostaje nieznane.
Nie założył rodziny.
Ordery i odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 5400 – pośmiertnie 17 maja 1922
Krzyż Niepodległości – pośmiertnie 4 listopada 1933 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”
Przypisy
Bibliografia
Sałaciński Adam. [w:] Kolekcja Orderu Wojennego Virtuti Militari, sygn. I.482.53-4354 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-12-19].
V Lista strat Legionów Polskich. Piotrków: Centralny Urząd Ewidencyjny Departamentu Wojskowego NKN, 1 kwietnia 1916.
Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2022-01-19].
Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792 – 1945. T. 2/2. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1993. ISBN 83-900510-0-1.
Księga Jazdy Polskiej. Bolesław Wieniawa-Długoszowski (red.), Bronisław Rakowski (red.), Władysław Dziewanowski (red.), Karol Koźmiński (red.), Stanisław Strumph-Wojtkiewicz (red.), Stanisław Ostoja-Chrostowski (red.), Stanisław Haykowski (ilustr.). Warszawa: Zakłady Graficzne Instytutu Wydawniczego „Biblioteka Polska”, 1938.