Adam Ruebenbauer
Adam Ruebenbauer (urodzony 10 listopada 1867 w Sieniawie, zmarły 24 stycznia 1930 w Krakowie) był prawnikiem, politykiem ludowym oraz posłem do austriackiej Rady Państwa.
Życiorys
Był synem Henryka Ruebenbauera (1832-1901), naczelnika poczty oraz gospodarza w Sieniawie, i Amalii z Fidlerów. Był bratem stryjecznym Henryka Ruebenbauera (1881-1944), lekarza i profesora Uniwersytetu Wileńskiego.
Ukończył gimnazjum klasyczne w Rzeszowie w 1886 roku, a następnie kontynuował naukę na studiach prawniczych w Lwowie i Wiedniu, gdzie w 1899 roku uzyskał tytuł doktora praw. Po studiach pracował jako kandydat notarialny, a później notariusz w Bochni. Był aktywnym działaczem Polskiego Stronnictwa Ludowego, w opozycji do polityki Jana Stapińskiego. W latach 1907–1913 był członkiem Rady Naczelnej PSL. Po rozłamie w 1913 roku wszedł w skład pierwszego zarządu PSL „Piast”, a następnie zasiadał w jego Radzie Naczelnej w latach 1914-1918.
W latach 1903-1914 był członkiem Rady Powiatowej w Bochni, pełniąc funkcje wiceprezesa w latach 1910-1914 oraz prezesa w 1911 roku. Ponadto, w latach 1906-1914 był członkiem Okręgowej Rady Szkolnej w Bochni. Działał również w Wydziale Powiatowej Kasy Oszczędności w Bochni, gdzie pełnił funkcję zastępcy dyrektora. Od 1913 roku był członkiem Dyrekcji Włościańskiego Związku Producentów Paszy i Zboża dla Galicji i W. Ks. Krakowskiego w Krakowie.
Ruebenbauer był posłem do austriackiej Rady Państwa XI kadencji (od 17 lutego 1907 do 30 marca 1911) oraz XII kadencji (od 17 lipca 1911 do 28 października 1918), reprezentując PSL w okręgu wyborczym nr 41 (Bochnia-Wiśnicz). Nie wyróżniał się szczególną aktywnością w parlamencie.
Podczas I wojny światowej służył jako oficer w armii austro-węgierskiej. Po odzyskaniu niepodległości przez Polskę nie zaangażował się w działalność polityczną. Od 1920 roku mieszkał w Krakowie, gdzie pracował w Urzędzie Ziemskim.
8 stycznia 1924 roku został awansowany na stopień kapitana, z datą starszeństwa na 1 czerwca 1919 oraz 21. lokatą w korpusie oficerów rezerwy piechoty. W tym czasie miał przydział w rezerwie do 60 Pułku Piechoty Wielkopolskiej w Ostrowie Wielkopolskim.
Zmarł 24 stycznia 1930 roku w Krakowie, a jego miejsce spoczynku znajduje się w Bochni.
W 1896 roku ożenił się z Barbarą z Grzesickich (1871-1954). Mieli trzech synów: Witolda (1895-1916), Czesława (1901-1973) oraz Tadeusza Adama (1909-1991).
Przypisy
Bibliografia
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Krzysztof Dunin-Wąsowicz, Ruebenbauer Adam (1867-1930), Polski Słownik Biograficzny, t. 33, Wrocław-Warszawa-Kraków 1991-1992, s. 60, iPSB – wersja elektroniczna.
- Słownik biograficzny działaczy ruchu ludowego (makieta), Warszawa 1989, s. 349.