Adam Rodziński

Adam Rodziński (urodzony 28 listopada 1920 w Grabnie, zmarły 25 lutego 2014 w Rzeszowie) był filozofem, etykiem, antropologiem oraz specjalistą w zakresie filozofii kultury.

Życiorys

Wywodził się z rodziny nauczycieli. W 1939 roku ukończył III Państwowe Liceum i Gimnazjum im. Adama Mickiewicza w Tarnowie. W okresie od 1939 do 1944 roku pracował w kancelarii zakładów techniczno-dentystycznych. Od 1947 roku, po rozpoczęciu studiów na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim na kierunkach filologia polska oraz filozofia, związał swoje życie z Lublinem. Ukończył studia oraz uzyskał oba magisteria w 1952 roku, po czym rozpoczął pracę jako asystent-stypendysta, wykładając etykę, a od 1960 roku również filozofię kultury. W 1956 roku obronił doktorat z filozofii na Wydziale Filozofii KUL na podstawie dysertacji pt. Sprawiedliwość chrześcijańska wobec problemu nierówności majątkowych w II i III wieku (Lublin 1961). W 1966 roku uzyskał habilitację na podstawie rozprawy U podstaw kultury moralnej. O genezie i podstawowej strukturze wartości moralnej naturalnej i wartościowania ściśle moralnego. Studium aksjologiczno-etyczne, której jednym z recenzentów był ks. Karol Wojtyła. Habilitacja została zatwierdzona przez władze państwowe dopiero dwa lata później. W 1968 roku objął stanowisko kierownika II Katedry Etyki, która później została przekształcona w Katedrę Filozofii Kultury, przynależącą do Wydziału Filozofii, a następnie do Wydziału Nauk Społecznych KUL. W 1987 roku otrzymał tytuł naukowy profesora nadzwyczajnego. W roku akademickim 1976/1977 pełnił funkcję prodziekana WF, a w latach 1979-1990 dziekana. Kierował Katedrą aż do przejścia na emeryturę w 1996 roku.

Działalność naukowa i organizacyjna

Badania Rodzińskiego koncentrowały się na czterech dziedzinach: antropologii filozoficznej, aksjologii, etyce oraz filozofii kultury. W jego pracach można dostrzec wpływy tomizmu, augustynizmu, fenomenologii, egzystencjalizmu chrześcijańskiego, kantyzmu oraz personalizmu społecznego.

Był członkiem zespołu redakcyjnego Roczników Filozoficznych (w latach 1962–1970 z ks. J. Majką i ks. Wojtyłą), Roczników Nauk Społecznych (1980), kwartalników Ethos oraz Zeszytów Naukowych KUL (1978-1986). W latach 1963–1968 sprawował funkcję sekretarza, a od 1974 roku był przewodniczącym Wydziału Nauk Społecznych TN KUL. Od 1983 roku był także członkiem Rady Naukowej Ośrodka Badań nad Myślą Jana Pawła II – Instytutu Jana Pawła II. Otrzymał Złoty Krzyż Zasługi.

Publikacje (wybrane)

Książki

Osoba i kultura (Warszawa 1985),
Osoba, moralność, kultura (Lublin 1989),
Na orbitach wartości (Lublin 1998).

Wybrane artykuły

Wprowadzenie do zagadnień kultury (ZN KUL 4(1961), z. 4, s. 9–19),
O integralną koncepcję kultury (RF 12(1964), z. 2, s. 89–100),
Filozofia wartości a filozofia kultury (ZN KUL 8(1965), z. 4, s. 3–14),
Naturalne płaszczyzny wartościowania moralnego w świetle filozofii personalistycznej (RF 14(1966), z. 2, s. 27–39),
Wprowadzenie do etyki personalistycznej (Znak 19(1967), s. 1113–1120),
Tomizm a personalizm (ZN KUL 12(1969), j z. 4, s. 21–30),
Pojęcia i typy kultury (AK 75(1970), s. 191–200),
Osoba wobec osoby (Roczniki Nauk Społecznych 3(1975), s. 77–84),
Ku moralnej konsolidacji kultury (ZN KUL 23(1980), z. 4, s. 29–40),
O prawie naturalnym (Chrześcijanin w Świecie 17(1985), z. 5, s. 50–53),
Etyka – filozofią postępowania czy filozofią wartości moralnej? (STN KUL 24-25(1995-1996), s. 23–26),
Cywilizacja miłości – owoc chrześcijańskiego uniwersalizmu (ZN KUL 39(1996), z. 1-2, s. 19–25),
Wartość bycia osobą jako centrum świata wartości i wyznacznik epistemologicznego profilu etyki (Roczniki Nauk Społecznych 27 (1999), z. 1, s. 5–15).