Adam Raciborski

Adam Raciborski (urodzony 24 grudnia 1809 w Radomiu, zmarły 14 lutego 1871 w Paryżu) był polskim lekarzem, autorem podręczników medycznych oraz uczestnikiem powstania listopadowego.

Życiorys

Studiował medycynę w Warszawie. W 1831 roku brał udział w powstaniu listopadowym, pełniąc funkcję lekarza w 4. pułku Wojska Polskiego. Został odznaczony Złotym Krzyżem Virtuti Militari. Po klęsce powstania w 1832 roku, zmuszony do emigracji, osiedlił się we Francji, w Besançon, gdzie zyskał dużą reputację dzięki leczeniu cholery, która wówczas szalała w tym kraju. W 1834 roku uzyskał w Paryżu stopień doktora, a w 1838 roku objął stanowisko szefa kliniki w szpitalu Charité, a następnie został profesorem w akademii medycznej. Wśród paryskich lekarzy cieszył się dużym poważaniem i uznaniem; był współzałożycielem Towarzystwa Lekarzy Polskich w Paryżu.

W latach 1860–1871 był członkiem honorowym Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk. Był również współzałożycielem oraz pierwszym sekretarzem Towarzystwa Paryskiego Lekarzy Polskich. Otrzymał odznaczenie Legii Honorowej. Zmarł w Paryżu, wycieńczony głodem podczas oblężenia przez wojska pruskie, i został pochowany na cmentarzu Montparnasse.

Dzieła

W języku polskim opublikował dzieło O styczności medycyny z innemi naukami, sztukami pięknemi i literaturą (Paryż, 1858). Wiele z jego prac i rozpraw zdobyło nagrody. Do najważniejszych z nich należą:

Essai sur le danger de la constipation et les tumeurs storcorales (1834),
Nouveau manuel compiet d’auscultation et de percussion (pol. Nowy podręcznik osłuchiwania i opukiwania) (1835);
Du la puberte et de l’âge critique chez les femmes (1844).

Przypisy

Bibliografia

Robert Bielecki, Słownik biograficzny oficerów powstania listopadowego, Tom III, wyd. 1998, ISBN 83-900576-4-6.

S. Orgelbranda, Encyklopedja Powszechna. Warszawa: Wydawnictwo Towarzystwa Akcyjnego Odlewni Czcionek i Drukarni S. Orgelbranda Synów, XIX i pocz. XX wieku (może wymagać uaktualnienia). Brak numerów stron w książce.

Bolesław Erzepki, Spis członków Towarzystwa Przyjaciół Nauk w Poznaniu. Poznań: 1896, s. 4.

Maciej Iłowiecki, Dzieje nauki polskiej. Warszawa: Interpress, 1981, ISBN 83-223-1876-6.